-
9.
jęz. kategoria i forma gramatyczna czasownika, wskazująca na to, czy czynność, o której komunikuje czasownik, w momencie mówienia już została wykonana, czy trwa, czy dopiero jest planowana -
Używany jako składnik wielowyrazowych terminów specjalistycznych, np. czas deiktyczny, czas historyczny. Ich objaśnienia należy szukać w podręcznikach gramatyki.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- czas przeszły, przyszły, teraźniejszy, zaprzeszły
- czasownik w czasie (teraźniejszym, przeszłym, przyszłym)
- kategoria gramatyczna czasu; forma czasu (teraźniejszego, przeszłego, przyszłego); następstwo czasów
- odmieniać (się) przez czas
-
W świetle teorii kognitywistycznej podstawowe pojęcia gramatyczne, takie jak np. kategoria osoby, czasu, żywotności, a także udział paradygmatu przypadka w kształtowaniu poprawności linearnego ciągu składniowego mają charakter stopniowalny.
źródło: NKJP: Mariusz Gołąb: Język i rzeczywistość w twórczości Mirona Białoszewskiego, 2001
Z wielkich ludzi nauki i kultury lubił jeszcze stosować czas zaprzeszły znakomity historyk literatury prof. Stanisław Pigoń, zmarły w grudniu 1968 roku: „Tej to wersji znalazłem był i ogłosiłem dwie redakcje bliźniacze” [...].
źródło: NKJP: Jan Miodek: O ciekawych archaizmach w książce Zbigniewa Herberta, Wiedza i Życie, 1997
Zauważ, że wszystkie zdania sformułowane zostały w czasie przyszłym.
źródło: NKJP: Katarzyna Ostrowska: Jak osiągnąć sukces w świecie ducha i materii, 2001
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. czas
czasy
D. czasu
czasów
C. czasowi
czasom
B. czas
czasy
N. czasem
czasami
Ms. czasie
czasach
W. czasie
czasy
-
psł. *časъ 'wycinek czasu, pora, moment'