personalia - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

urzęd. dane, na które składają się imię, nazwisko i data urodzenia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

dokładne, pełne, szczegółowe; błędne, cudze, fałszywe, nieprawdziwe, nieznane, prawdziwe personalia
personalia chłopca, człowieka, dziecka, dziewczyny, matki, mężczyzny; klienta, lokatora, właściciela; ofiary, pokrzywdzonych, poszkodowanego, świadka; poległych, zmarłego; napastnika, oskarżonego, podejrzanego, (domniemanego) sprawcy, złodzieja
personalia i adres
zbieżność, zgodność; publikacja, zmiana personaliów
identyfikatory, kartka, listy, teczki z personaliami
informacje o personaliach
podać, ujawnić/ujawniać, utajnić; ustalić/ustalać, zidentyfikować; poznać, znać czyjeś personalia
prosić kogoś o personalia

	Policji udało się ustalić personalia mężczyzny. źródło: NKJP: (KS): Kronika policyjna, Dziennik Polski, 2001-05-29
	Na razie jeszcze nie znamy personaliów ofiar. źródło: NKJP: (PCH): Śmiertelna czołówka na 'siódemce', Echo Dnia, 2006-07-10
	Walentynowicz zaapelowała do mediów o publikację personaliów tych funkcjonariuszy. źródło: NKJP: Expressem, 2006, prasa
	- Poproszę o personalia. - O co? - zapytał Ferdynand, jakby nie dosłyszał. - O imię, nazwisko... źródło: NKJP: Ludwik Jerzy Kern: Ferdynand Wspaniały, 1963
	[...] zataił przed strażnikami swoje prawdziwe dane personalne. Potem zreflektował się i wyjawił prawdziwe personalia. źródło: NKJP: R. Nadaj: Sąd grodzki nie pozostawia wątpliwości: Z psem koniecznie na smyczy, Tygodnik Ciechanowski, 2007-02-17

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: p2

	+	personalia	+	KOGO
	+	personalia	+	CZYJE

łac. persōnālia (l. m.) 'osobiste, dotyczące osoby'