[...] chciałem wcześnie wrócić do domu [...], więc z małej restauracyjki u początku ulicy [...], gdzie często jadałem i skąd z zamkniętymi oczami mogłem trafić na plac [...], bo to była jedna z owych wydeptanych przeze mnie ścieżek ogromnego labiryntu, przeszedłem w drobnej mżawce kilkaset kroków [...].
źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski: Miazga, 1979
Z łatwością, ze słuchu, przegrywałem sobie wszystkie uwielbiane numery. Mogłem je grać z zamkniętymi oczami, od przodu i od tyłu. [...] Kompozycyjnie były do znudzenia proste [...].
Hanka była w dżinsach, Robert w koszuli w kratkę, nic ciekawego. Wszystkich zaćmiła Beata. Beatę pamiętam doskonale, mogłabym ją narysować nawet z zamkniętymi oczami.
źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976
[...] na lewym marginesie, w porządku alfabetycznym [...] ciągnęły się nazwy giełdowych spółek. Znałem je na pamięć i z zamkniętymi oczami mógłbym wymieniać wszystkie po kolei, jak nazwiska swoich koleżanek i kolegów ze Szkoły Podstawowej numer 89, setki razy wyczytywane z dziennika przy sprawdzaniu listy obecności [...].
źródło: NKJP: Zbigniew Mentzel: Wszystkie języki świata, 2005
Spędziłem w tych murach więcej niż pół życia. Znam tu wszystko i wszędzie trafię nawet z zawiązanymi oczami - pochwalił się dumnie Stworzyciel, kierując towarzyszy w dół, po schodkach wiodących z wierzchołka zewnętrznego muru.
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Naznaczeni błękitem Kamień na szczycie Kroniki Drugiego Kręgu Księga I cz 2, 2005
W sumie to niegroźne hobby, ci chłopcy nie są agresywni, nikogo nie zaczepiają, po prostu kochają małe fiaty. Z zawiązanymi oczami potrafią rozebrać i złożyć silnik, wyrosną na świetnych samochodziarzy.
źródło: NKJP: Henryk Szewczyk: Kultura maluchowców, Gazeta Krakowska, 2001-10-10
