-
formuła powitania lub pożegnania używana w wojsku i w pewnych środowiskach wśród ludzi dobrze znających się i zaprzyjaźnionych
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie
-
- czołem wszystkim
- cześć i czołem
- czołem żołnierze; czołem, mości panowie!
-
|
No, czołem, ganiam do siebie. Nie widziałem nawet, jak odchodził, bo znowu huknęło gdzieś blisko.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
|
|
Nad pokrytą olimpijską flagą trumną rozniosło się pożegnalne wioślarskie „czołem”.
źródło: NKJP: (TYM): Ostatnia przystań, Dziennik Polski, 2000-09-13
|
|
Dokonując przeglądu Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego wykrzyknął tradycyjne powitanie „czołem żołnierze” po polsku.
źródło: NKJP: Edward Krzemień: Prezydent USA w Warszawie, Gazeta Wyborcza, 1997-07-11
|
|
Potem zasalutował, przykładając dwa palce do prawdziwej, wojskowego kroju furażerki, i krzyknął: - Czołem, żołnierze! - Czołem, panie marszałku!
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki, Dziura w niebie, 1959
|
-
-
CHRONOLOGIZACJA:
Zob. czoło
Data ostatniej modyfikacji: 01.08.2011