ktoś rzuca rękawicę komuś - Wielki słownik języka polskiego PAN

ktoś prowokuje kogoś do rozpoczęcia walki, rywalizacji lub polemiki

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Tylko dymisja prezydenta i rządu może uratować armię - oświadczył wczoraj były generał Lew Rochlin. Organizuje on ruch wojskowych wrogich reformie sił zbrojnych i otwarcie rzuca rękawicę władzom na Kremlu. źródło: NKJP: Irena Lewandowska: Rosja. Czy Rochlin podburzy armię, Gazeta Wyborcza,1997-08-05
	W tym roku Wisła rzuca rękawicę największej potędze polskiej ligi, drużynie która dwukrotnie zdobyła wicemistrzostwo Europy w Eurolidze — Lotosowi Gdynia. źródło: NKJP: Janusz Kozioł: Pieniądze czynią cuda?, Gazeta Krakowska, 2004-09-18
	Politycy stający w obronie ks. Jankowskiego rzucają rękawicę tym katolikom w Polsce i tym hierarchom Kościoła, którzy idą oficjalną drogą soboru i papieża. źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Pycha prałata, Polityka, 2004-10-09
	Na każdej wojnie, nawet cenowej, można polec. Przekonał się o tym producent procesorów Intel, rzucając rękawicę głównemu rywalowi z branży: AMD. źródło: NKJP: Beata Chomątowska: Wielka wojna na pieniądze, Dziennik Polski, 2005-06-17

typ frazy: fraza czasownikowa

ndk, pch; odmienny: rzucać

Dawniej, jeśli rycerz rzucił komuś rękawicę, to wzywał go na pojedynek.