-
2.
opanowanie techniki jakiejś dziedziny sztuki lub sportu w sposób doskonały, stanowiący wynik długotrwałych ćwiczeń -
[kunszt] lub [kũnszt]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
wytwory działań intelektualnych człowieka -
- aktorski, artystyczny, literacki, muzyczny; bramkarski, piłkarski; wysoki kunszt; kunszt pisarski, wokalny; strzelecki, taneczny
- kunszt aktora, artysty, muzyków, rzemieślników; gry, jazdy
-
Studenci wykazali swój kunszt aktorski po mistrzowsku skupiając na sobie uwagę widza nie za pomocą słów lecz gestów oraz posiadanym wyczuciem rytmu, gdyż dużą rolę odgrywał podkład muzyczny.
źródło: NKJP: Dom Tajemnic, Co Tydzień Jaworzno, 2004-03-04
Sprawozdawca napisał, że jedenastka polska demonstruje wyżyny kunsztu piłkarskiego, a trener Brytyjczyków przyznał: „Daliście nam lekcję wiedeńskiego footballu, jakiej dawno już nie oglądaliśmy”.
źródło: NKJP: Adam Dobroński: Strzały za frontem, Polityka, 2006-06-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kunszt
kunszty
D. kunsztu
kunsztów
C. kunsztowi
kunsztom
B. kunszt
kunszty
N. kunsztem
kunsztami
Ms. kunszcie
kunsztach
W. kunszcie
kunszty
Inne uwagi
Zwykle lp
-
śr.-w.-niem. kunst 'wiedza, mądrość; zręczność, sztuka'