porzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

przestać się czymś zajmować

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

rzucić
zrezygnować

porzucić karierę, mrzonki, myśl, nadzieję, naukę, pomysł, pracę, studia, szkołę, złudzenia
całkowicie, natychmiast, ostatecznie porzucić

	Próbował czarnego fachu, lepił doniczki dla ogrodnika, lecz porzucił tę robotę. źródło: KWSJP: Lepigliny, Perspektywy, 1980, nr 14
	Nie chciałbym rozwijać tego tematu z tych samych powodów, dla których porzuciłem myśl napisania reportażu. źródło: KWSJP: Paweł Orkan: Opis gada – próba syntezy, Bez dekretu, 1985, nr 8
	Anna Kowalczewska porzuciła pisanie doktoratu, bo przestraszyła się, że nie pogodzi go z wychowaniem dziecka. źródło: KWSJP: Maciej Gajek: Szybkopedia, Ozon, 2005, nr 18
	7 lat temu porzucił pracę w paryskim muzeum i wyruszył z Pól Elizejskich, by zebrać podpisy Europejczyków pod petycją o pokój. źródło: KWSJP: Krzysztof Oremus: Fakir w drodze po pokój, Super Express, 2006
	Ojciec bardzo negatywnie zareagował na jej decyzję o porzuceniu pracy. źródło: KWSJP: Joanna Dulińska: Tak blisko siebie, ale tak daleko, Glamour, 2003, nr 7

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	porzuciłem +(e)m porzucił	porzuciłam +(e)m porzuciła	porzuciłom +(e)m porzuciło	porzuciliśmy +(e)śmy porzucili	porzuciłyśmy +(e)śmy porzuciły
2 os.	porzuciłeś +(e)ś porzucił	porzuciłaś +(e)ś porzuciła	porzuciłoś +(e)ś porzuciło	porzuciliście +(e)ście porzucili	porzuciłyście +(e)ście porzuciły
3 os.	porzucił	porzuciła	porzuciło	porzucili	porzuciły

bezosobnik: porzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		porzućmy
2 os.	porzuć	porzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	porzuciłbym bym porzucił	porzuciłabym bym porzuciła	porzuciłobym bym porzuciło	porzucilibyśmy byśmy porzucili	porzuciłybyśmy byśmy porzuciły
2 os.	porzuciłbyś byś porzucił	porzuciłabyś byś porzuciła	porzuciłobyś byś porzuciło	porzucilibyście byście porzucili	porzuciłybyście byście porzuciły
3 os.	porzuciłby by porzucił	porzuciłaby by porzuciła	porzuciłoby by porzuciło	porzuciliby by porzucili	porzuciłyby by porzuciły

bezosobnik: porzucono by

bezokolicznik: porzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: porzuciwszy

gerundium: porzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: porzucony

odpowiednik aspektowy: porzucać

Rz_osobowy

+

porzucić

+

CO

Zob. rzucić