pobożnie

  • 1.

    w sposób świadczący o życiu zgodnie z zasadami wyznawanej religii
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Religia – kościół

    • bardzo pobożnie
    • westchnąć / wzdychać; umrzeć, żyć; żegnać się, przeżegnać się, przyklęknąć pobożnie
  • Przyklękli pobożnie i weszli na stopnie ołtarza.

    źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953

    Kobieta składa pobożnie ręce i modli się wpatrzona w krzyż, wiszący na ścianie między obrazkami Matki Boskiej, Papieża [...].

    źródło: NKJP: Wojciech Jagielski, Grażyna Jagielska: Czarownice z Helen, Gazeta Wyborcza, 1996-12-20

    [...] dla katolików Jezus jest synem Bożym, a dla nas pozostaje jedynie prorokiem. Poza tym przesłanie jest to samo - trzeba czynić dobrze, szanować bliźniego i żyć pobożnie.

    źródło: NKJP: Aptekarz z pustyni, Dziennik Polski - Nowy Sącz, 2003-06-20

    Salezjanie działają przez centra młodzieżowe, świetlice - tzw. oratoria - które mają być dla młodzieży jednocześnie domem, szkołą, kościołem i podwórkiem; tu wolny czas ma się spędzać pobożnie.

    źródło: NKJP: (MM): Rozwijanie talentów, Dziennik Polski -- Kraków, 2001-04-18

    Ksiądz [...] pochodzący z Cremony, drobny, szczupły człowiek w nieokreślonym wieku, publicznie nie odzywał się prawie nigdy, chodził ze spuszczonym pobożnie wzrokiem, a podnosił go jedynie po to, by spojrzeć z oddaniem na papieża, gdy potrzebował on czegoś od swego kapelana.

    źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Watykan bez tajemnic, 1997

  • część mowy: przysłówek

    stopień równy pobożnie
    stopień wyższy pobożniej
  • Zob. pobożny

CHRONOLOGIZACJA:
SStp
SPXVI
SKN
SJPXVII
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 09.12.2013