-
3.
książk. taki, który jest blady i wygląda na zmęczonego, chorego lub starego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Określenia fizyczności człowieka
wygląd -
Po domu krzątała się wyblakła staruszka, której Anusia musiała nawlekać igłę, bo załzawione oczy i drżące dłonie odmawiały już posłuszeństwa.
źródło: NKJP: Ewa Cechnicka: Znak Anny, 1997
Był nim Mietek, blady i wyblakły jak przedtem, jakby nigdy nie wychodził z piwnicy, ale zmężniał i przytył.
źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. wyblakły
wyblakły
wyblakły
wyblakłe
wyblakła
D. wyblakłego
wyblakłego
wyblakłego
wyblakłego
wyblakłej
C. wyblakłemu
wyblakłemu
wyblakłemu
wyblakłemu
wyblakłej
B. wyblakłego
wyblakłego
wyblakły
wyblakłe
wyblakłą
N. wyblakłym
wyblakłym
wyblakłym
wyblakłym
wyblakłą
Ms. wyblakłym
wyblakłym
wyblakłym
wyblakłym
wyblakłej
W. wyblakły
wyblakły
wyblakły
wyblakłe
wyblakła
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. wyblakli
wyblakli
wyblakłe
wyblakłe
D. wyblakłych
wyblakłych
wyblakłych
wyblakłych
C. wyblakłym
wyblakłym
wyblakłym
wyblakłym
B. wyblakłych
wyblakłych
wyblakłych
wyblakłe
N. wyblakłymi
wyblakłymi
wyblakłymi
wyblakłymi
Ms. wyblakłych
wyblakłych
wyblakłych
wyblakłych
W. wyblakli
wyblakli
wyblakłe
wyblakłe
-
Od: blaknąć