starcie - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

bezpośrednie spotkanie zbrojne przeciwników, z których każdy dąży do pokonania drugiego

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

czynności, przedmioty, miejsca związane z wojskiem i wojną

synonimy:

walka

bezpośrednie; brutalne, krwawe, ostre; decydujące; frontalne; gangsterskie; gwałtowne; nieuchronne; olimpijskie; wielkie; zbrojne starcie; starcie niemiecko-brytyjskie, niemiecko-polskie...; pancerne, zbrojne; uliczne
starcie artylerii, czołgów; dowódców, piechoty, wojsk
starcie na bagnety, na pistolety, na szable, na szpady
starcie z armią, z napastnikiem, z przeciwnikami, z wojskami, z wrogiem; z Niemcami, z Rosją
nieuchronność; uczestnicy starcia
unikać starcia
dążyć; doprowadzić; nie dopuścić; przyczynić się do starcia
starcie z policją

	Wielu uczestników starcia wymachuje nad głową zapalonymi gazetami. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008
	Plan wodza zakładał unikanie frontalnego starcia, obejście pułku i przechwycenie jego taborów. źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
	Reszta chłopców została zastrzelona w gangsterskich starciach na ulicy. źródło: NKJP: Ewa Drab, Urszula Lipińska, Konrad Wągrowski, Kamil Witek: Wrogowie publiczni: Gangsterzy z różnych stron świata, Esensja nr 06, 2009-08-21
	Przez rok 1884 i 1885 wydawało się, że dojdzie do zbrojnego starcia brytyjsko-rosyjskiego na pograniczu Afganistanu. źródło: NKJP: Henryk Wereszycki: Koniec sojuszu trzech cesarzy, 1977
	Lord Cornwallis próbował zaatakować wojska Waszyngtona, ale ten sprytnie unikał bezpośredniego starcia, prowadząc działania na poły partyzanckie. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: n2

+

starcie

+

z KIM/CZYM

Rzeczownik od przedrostkowego czasownika zetrzeć się < psł. *sъ-terti, *sъ-tьrǫ.
Por. trzeć