kanclerz

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

1. niemiecki

  • Definicja

    1.

    osoba, która pełni funkcję szefa rządu Niemiec lub Austrii
  • Noty o użyciu

    Jeżeli wyrazu kanclerz używamy w odniesieniu do kobiety, we wszystkich kontekstach może występować forma równokształtna z M. lp., a wyraz może przyłączać formy żeńskie czasownika i przymiotnika, np. kanclerz przyszła, nowa kanclerz Angela Merkel. Może też zostać zachowana odmiana i składnia charakterystyczna dla rzeczowników rodzaju m1, np.: spotkanie z nowym kanclerzem, Angelą Markel.

  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Funkcjonowanie państwa

    władza państwowa

  • Relacje znaczeniowe
    hiperonimy:  premier
  • Połączenia
    • austriacki, berliński, niemiecki; socjaldemokratyczny kanclerz; kanclerz federalny
    • kanclerz Austrii, Republiki Federalnej Niemiec, RFN, Rzeszy
    • kanclerz i minister, kanclerz i prezydent
    • doradca, pełnomocnik, rząd, współpracownik; funkcja, fotel, gabinet, stanowisko, urząd; polityka; dymisja kanclerza
    • kandydat na kanclerza
    • rozmowa, spotkanie z kanclerzem
    • mianować, odwoływać, powołać; krytykować kanclerza
    • kandydować na kanclerza
  • Cytaty

    Na specjalnej konferencji prasowej kanclerz Austrii [...] przedstawił naczelne władze fundacji [...].

    źródło: NKJP: (PAP): Czekanie na sądy, Dziennik Polski, 2000-12-21

    Theo [...] jest bliskim i lojalnym współpracownikiem kanclerza.

    źródło: NKJP: Danuta Zagrodzka: Niemcy. Zmiany w rządzie tej jesieni?, Gazeta Wyborcza, 1997-08-12

    Nowo mianowany kanclerz [...] natychmiast zwrócił się do rządu Rzeszy o przysłanie „na pomoc” jednostek Wehrmachtu.

    źródło: NKJP: Karol Grünberg: Joachim von Ribbentrop: szef hitlerowskiej dyplomacji, 1995

    Ogromne sukcesy odnosi Bawaria, premier landu kandyduje na kanclerza Niemiec [...].

    źródło: NKJP: Sprawozdanie z 11. posiedzenia Senatu RP w dniu 6 marca 2002 r
  • Odmiana

    część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. kanclerz
    		 kanclerze
    		 ndepr
    kanclerze
    		 depr
    D. kanclerza
    		 kanclerzy
    C. kanclerzowi
    		 kanclerzom
    B. kanclerza
    		 kanclerzy
    N. kanclerzem
    		 kanclerzami
    Ms. kanclerzu
    		 kanclerzach
    W. kanclerzu
    		 kanclerze
    		 ndepr
    kanclerze
    		 depr
  • Składnia
    bez ograniczeń + kanclerz +
    (CZEGO)
  • Pochodzenie

    niem. Kanzler

    z łac. cancellārius 'odźwierny, woźny, skryba'