-
2.
w dawnej Europie dostojnik kierujący kancelarią władcy -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- królewski, wielki kanclerz; kanclerz koronny, litewski
- kanclerz cesarza, dworu, króla
- kanclerz i hetman
-
Był także kanclerzem króla Władysława Łokietka, nie wykluczone zatem, iż zjednoczyciel państwa polskiego nieraz gościł na plebanii naszego kościoła.
źródło: NKJP: Mariacki infułat, Dziennik Polski, 2000-10-07
W rządach wewnętrznych król opierał się na kanclerzu i hetmanie wielkim koronnym, Janie Zamoyskim, wykształconym i zdolnym polityku.
źródło: NKJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994
Zasiadający w Kolegium Kanclerskim kanclerz dworu [...] zachował swoją dawną pozycję pośrednika pomiędzy kręgiem najbliższych doradców królewskich a Kancelarią. Miał on obowiązek zabierać głos w imieniu króla na posiedzeniach jego rady w przypadku omawiania ważnych spraw państwowych.
źródło: NKJP: Zbigniew Anusik: Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, 2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kanclerz
kanclerze
ndepr kanclerze
depr D. kanclerza
kanclerzy
C. kanclerzowi
kanclerzom
B. kanclerza
kanclerzy
N. kanclerzem
kanclerzami
Ms. kanclerzu
kanclerzach
W. kanclerzu
kanclerze
ndepr kanclerze
depr -
niem. Kanzler
z łac. cancellārius 'odźwierny, woźny, skryba'