oćwiczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. zbić mocno człowieka lub zwierzę, używając do tego bata, rózgi lub innego narzędzia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

hiperonimy:

zbić

	- Ej, dola to nasza parobczańska! Panu wszystko wolno. Nie spodoba mu się coś, oćwiczy batem, nawet zabije i nic mu za to nie będzie. źródło: NKJP: Gracjan Bojar-Fijałkowski: O zbójcach z Góry Chełmskiej i inne legendy o Koszalinie, 2006
	Skąd przybywasz i jak śmiesz bez pozwolenia deptać moją łąkę? Gadaj mi zaraz, bo każę cię batogiem oćwiczyć i wtrącić do lochu! źródło: NKJP: Andrzej Nazar: Klątwa Cyganki, Dziennik Polski, 2006-02-04
	Ostatnio gdzieś mi podano kromeczkę zeschniętego ciasta z kwaśnym, kapuścianym nadzieniem, najwyraźniej podgrzanego w kuchence mikrofalowej, a ten, kto używa tak zwanej mikrofali, powinien dostać zakaz wstępu do kuchni i zostać, po oćwiczeniu warząchwią, wygnany z miasta. źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Pulchny i wonny, Dziennik Polski, 2006-10-21
	Podstawową zaś rzeczą, której zaiste nie rozumiem, jest to, że jeszcze nie rozkazałem powiesić całej waszej trójki, oćwiczywszy pierwej batogiem i przypiekłszy czerwonym żelazem. źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
	Wracając z łowów, jeżeli polowanie się nie udało, kazał oćwiczyć zarówno naganiaczy, jak i psy, [...]. źródło: Internet: Zofia Zdanowicz: Opowieści wileńskie, 2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oćwiczyłem +(e)m oćwiczył	oćwiczyłam +(e)m oćwiczyła	oćwiczyłom +(e)m oćwiczyło	oćwiczyliśmy +(e)śmy oćwiczyli	oćwiczyłyśmy +(e)śmy oćwiczyły
2 os.	oćwiczyłeś +(e)ś oćwiczył	oćwiczyłaś +(e)ś oćwiczyła	oćwiczyłoś +(e)ś oćwiczyło	oćwiczyliście +(e)ście oćwiczyli	oćwiczyłyście +(e)ście oćwiczyły
3 os.	oćwiczył	oćwiczyła	oćwiczyło	oćwiczyli	oćwiczyły

bezosobnik: oćwiczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oćwiczmy
2 os.	oćwicz	oćwiczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oćwiczyłbym bym oćwiczył	oćwiczyłabym bym oćwiczyła	oćwiczyłobym bym oćwiczyło	oćwiczylibyśmy byśmy oćwiczyli	oćwiczyłybyśmy byśmy oćwiczyły
2 os.	oćwiczyłbyś byś oćwiczył	oćwiczyłabyś byś oćwiczyła	oćwiczyłobyś byś oćwiczyło	oćwiczylibyście byście oćwiczyli	oćwiczyłybyście byście oćwiczyły
3 os.	oćwiczyłby by oćwiczył	oćwiczyłaby by oćwiczyła	oćwiczyłoby by oćwiczyło	oćwiczyliby by oćwiczyli	oćwiczyłyby by oćwiczyły

bezosobnik: oćwiczono by

bezokolicznik: oćwiczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: oćwiczywszy

gerundium: oćwiczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: oćwiczony

odpowiednik aspektowy: ćwiczyć

+

oćwiczyć

+

KOGO/CO + (CZYM)

Zob. ćwiczyć