wtrącać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

przerywając wypowiedź cudzą lub własną, dodawać coś

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

	Tu wtrąca pytanie redaktor Muszyna: - Przepraszam, towarzyszu przewodniczący, czy rzeczywiście nie ma u was boiska? Turoń: - Nie ma naprawdę, towarzyszu redaktorze! źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Cudowna melina, 1988
	Właściwie tylko on mówi po polsku. Żona kiwa głową, słucha, potakuje. Wtrąca półsłówka. Z ulgą przyjmuje propozycję przejścia na rosyjski. źródło: NKJP: Inga Iwasiów: Bambino, 2008
	Mówił cicho, spokojnie, poprawną polszczyzną, z rzadka tylko wtrącając jakieś żargonowe zwroty. źródło: NKJP: Zdzisław Szczepaniak: Dziewczyna z Trogiru i inne opowiadania, 2005
	– Tak, słucham – powiedział. I słuchał. Wtrącał potwierdzenia albo urywane, niepewne zdania. Potem odłożył komórkę [...]. źródło: NKJP: Paulina Grych: Numer zerowy, 2007
	A Aleksander w pewnym sensie się wyłączył, choć tamten wciąż gadał po drugiej stronie telefonu. - Tak - wtrącał tylko od czasu do czasu. źródło: NKJP: Marek Idczak: Słony wiatr, 2007

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wtrącałem +(e)m wtrącał	wtrącałam +(e)m wtrącała	wtrącałom +(e)m wtrącało	wtrącaliśmy +(e)śmy wtrącali	wtrącałyśmy +(e)śmy wtrącały
2 os.	wtrącałeś +(e)ś wtrącał	wtrącałaś +(e)ś wtrącała	wtrącałoś +(e)ś wtrącało	wtrącaliście +(e)ście wtrącali	wtrącałyście +(e)ście wtrącały
3 os.	wtrącał	wtrącała	wtrącało	wtrącali	wtrącały

bezosobnik: wtrącano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę wtrącał będę wtrącać	będę wtrącała będę wtrącać	będę wtrącało będę wtrącać	będziemy wtrącali będziemy wtrącać	będziemy wtrącały będziemy wtrącać
2 os.	będziesz wtrącał będziesz wtrącać	będziesz wtrącała będziesz wtrącać	będziesz wtrącało będziesz wtrącać	będziecie wtrącali będziecie wtrącać	będziecie wtrącały będziecie wtrącać
3 os.	będzie wtrącał będzie wtrącać	będzie wtrącała będzie wtrącać	będzie wtrącało będzie wtrącać	będą wtrącali będą wtrącać	będą wtrącały będą wtrącać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wtrącajmy
2 os.	wtrącaj	wtrącajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wtrącałbym bym wtrącał	wtrącałabym bym wtrącała	wtrącałobym bym wtrącało	wtrącalibyśmy byśmy wtrącali	wtrącałybyśmy byśmy wtrącały
2 os.	wtrącałbyś byś wtrącał	wtrącałabyś byś wtrącała	wtrącałobyś byś wtrącało	wtrącalibyście byście wtrącali	wtrącałybyście byście wtrącały
3 os.	wtrącałby by wtrącał	wtrącałaby by wtrącała	wtrącałoby by wtrącało	wtrącaliby by wtrącali	wtrącałyby by wtrącały

bezosobnik: wtrącano by

bezokolicznik: wtrącać

imiesłów przysłówkowy współczesny: wtrącając

gerundium: wtrącanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: wtrącający

imiesłów przymiotnikowy bierny: wtrącany

odpowiednik aspektowy: wtrącić

Rz_osobowy	+	wtrącać	+	CO + do CZEGO
Rz_osobowy	+	wtrącać	+	MOWA WPROST

Zob. trącić