rozniecić - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

2.

nasilić stan określony następującym rzeczownikiem

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

Relacje znaczeniowe

synonimy:

rozpalić

Połączenia

rozniecić emocje, uczucia; gniew, zapał

Cytaty

Każdy powód był dobry, by spowodować rozlew krwi, poddać kogoś torturom, rozniecić nienawiść.

źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994

Miałam wrażenie, że najdrobniejsza iskra jego uwagi roznieciłaby w niej pożar namiętności.

źródło: NKJP: Ewa Siarkiewicz: Kuźnia na rozdrożu, 2008

Kilka niezbyt twardych, niezbyt grubych, ale zdecydowanie prowadzonych linii służyło do rozniecenia niepokojącego sensualizmu w modnie udekorowanych entuzjastach i entuzjastkach jego wernisaży.

źródło: NKJP: Adam Czerniawski: Narracje ormiańskie, 2003

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	rozniecę	rozniecimy
2 os.	rozniecisz	rozniecicie
3 os.	roznieci	rozniecą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roznieciłem +(e)m rozniecił	roznieciłam +(e)m roznieciła	roznieciłom +(e)m roznieciło	roznieciliśmy +(e)śmy rozniecili	roznieciłyśmy +(e)śmy roznieciły
2 os.	roznieciłeś +(e)ś rozniecił	roznieciłaś +(e)ś roznieciła	roznieciłoś +(e)ś roznieciło	roznieciliście +(e)ście rozniecili	roznieciłyście +(e)ście roznieciły
3 os.	rozniecił	roznieciła	roznieciło	rozniecili	roznieciły

bezosobnik: rozniecono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozniećmy
2 os.	roznieć	rozniećcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roznieciłbym bym rozniecił	roznieciłabym bym roznieciła	roznieciłobym bym roznieciło	rozniecilibyśmy byśmy rozniecili	roznieciłybyśmy byśmy roznieciły
2 os.	roznieciłbyś byś rozniecił	roznieciłabyś byś roznieciła	roznieciłobyś byś roznieciło	rozniecilibyście byście rozniecili	roznieciłybyście byście roznieciły
3 os.	roznieciłby by rozniecił	roznieciłaby by roznieciła	roznieciłoby by roznieciło	roznieciliby by rozniecili	roznieciłyby by roznieciły

bezosobnik: rozniecono by

bezokolicznik: rozniecić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: roznieciwszy

gerundium: rozniecenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	rozniecenie	rozniecenia
D.	rozniecenia	roznieceń
C.	roznieceniu	roznieceniom
B.	rozniecenie	rozniecenia
N.	roznieceniem	roznieceniami
Ms.	roznieceniu	roznieceniach
W.	rozniecenie	rozniecenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozniecony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	rozniecony	rozniecony	rozniecony	rozniecone	rozniecona
D.	roznieconego	roznieconego	roznieconego	roznieconego	roznieconej
C.	roznieconemu	roznieconemu	roznieconemu	roznieconemu	roznieconej
B.	roznieconego	roznieconego	rozniecony	rozniecone	roznieconą
N.	roznieconym	roznieconym	roznieconym	roznieconym	roznieconą
Ms.	roznieconym	roznieconym	roznieconym	roznieconym	roznieconej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	roznieceni	roznieceni	rozniecone	rozniecone
D.	roznieconych	roznieconych	roznieconych	roznieconych
C.	roznieconym	roznieconym	roznieconym	roznieconym
B.	roznieconych	roznieconych	roznieconych	rozniecone
N.	roznieconymi	roznieconymi	roznieconymi	roznieconymi
Ms.	roznieconych	roznieconych	roznieconych	roznieconych

odpowiednik aspektowy: rozniecać

Składnia

+

rozniecić

+

CO

Pochodzenie

Zob. niecić