rozpleść - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

oddzielić od siebie, tak by nie były skrzyżowane

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

czynności i stany fizjologiczne

antonimy:

spleść
zapleść

	Matka Franza splotła dłonie i zaraz je rozplotła. źródło: NKJP: Mija Kabat: Kontrakt panny Brandt, 2009
	[...] zajął się tym wszystkim, czym zajmują się ludzie chcący zyskać na czasie. Zajrzał do szklanki, podniósł ją do ust, odstawił, splótł dłonie, rozplótł, podrapał się [...]. źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Biały kruk, 1995
	Ojciec nie powie, choćby go na drugą stronę obróciło. Mogą mu się ręce rozpleść, a takich zastygniętych nie spleciesz potem [...]. A siłować się z nieboszczykiem nie uchodzi, panie. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996
	[...] mimo woli podnoszę ręce i wydaje mi się, że nie mogę rozpleść palców, że głowa siedzi w rękach jak w kleszczach. źródło: NKJP: Monika Żeromska: Wspomnienia, 1993

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozplotłem +(e)m rozplótł	rozplotłam +(e)m rozplotła	rozplotłom +(e)m rozplotło	rozpletliśmy +(e)śmy rozpletli	rozplotłyśmy +(e)śmy rozplotły
2 os.	rozplotłeś +(e)ś rozplótł	rozplotłaś +(e)ś rozplotła	rozplotłoś +(e)ś rozplotło	rozpletliście +(e)ście rozpletli	rozplotłyście +(e)ście rozplotły
3 os.	rozplótł	rozplotła	rozplotło	rozpletli	rozplotły

bezosobnik: rozpleciono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozplećmy
2 os.	rozpleć	rozplećcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozplótłbym bym rozplótł	rozplotłabym bym rozplotła	rozplotłobym bym rozplotło	rozpletlibyśmy byśmy rozpletli	rozplotłybyśmy byśmy rozplotły
2 os.	rozplótłbyś byś rozplótł	rozplotłabyś byś rozplotła	rozplotłobyś byś rozplotło	rozpletlibyście byście rozpletli	rozplotłybyście byście rozplotły
3 os.	rozplótłby by rozplótł	rozplotłaby by rozplotła	rozplotłoby by rozplotło	rozpletliby by rozpletli	rozplotłyby by rozplotły

bezosobnik: rozpleciono by

bezokolicznik: rozpleść

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozplótłszy

gerundium: rozplecenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozpleciony

odpowiednik aspektowy: rozplatać

+

rozpleść

+

CO

Zob. pleść