-
2.
książk. osoba wyznająca inne poglądy od doktryny religijnej obowiązującej w jakiejś wspólnocie -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
osoby związane z religią i kościołem -
- kościelny dysydent; dysydent religijny
- dysydenci wiary
- teolog dysydent
- równouprawnienie dysydentów
-
Głośny współczesny katolicki teolog dysydent, Szwajcar Hans Küng, nazywany teologiem niewierzących i oddalonych od Kościoła, odrzucił nawet koncepcję piekła jako skutku złego wykorzystania wolności.
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Kotły ostygły, Polityka, 2001-11-03
Jednak dialog kultur toczył się niemrawo. Publiczności mało, jeśli pominąć tłum, który przybył na dysputę egipskiego islamisty [...] z katolickim dysydentem [...].
źródło: NKJP: Adam Krzemiński: Targi nieporozumień, Polityka, 2004-10-23
Benedykt XVI spotkał się w Castel Gandolfo ze szwajcarskim teologiem, a zarazem kolegą ze studiów Hansem Küngiem - najbardziej znanym kościelnym dysydentem.
źródło: NKJP: Agnieszka Waś: Dysydent u papieża, Dziennik Polski, 2005-09-28
Zachodnią, a po 1521 roku także północną granicę Polski przekraczali kupcy, rzemieślnicy, wędrowcy, uciekający na wschód Żydzi i dysydenci religijni, lecz nie żołnierze.
źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Duch Rzeczypospolitej, 1989
Wcześniej jednak Prusy zażądały uchylenia cła generalnego i jednocześnie wystąpiły wraz z Rosją o równouprawnienie dysydentów, czyli protestantów i prawosławnych.
źródło: NKJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dysydent
dysydenci
ndepr dysydenty
depr D. dysydenta
dysydentów
C. dysydentowi
dysydentom
B. dysydenta
dysydentów
N. dysydentem
dysydentami
Ms. dysydencie
dysydentach
W. dysydencie
dysydenci
ndepr dysydenty
depr -
łac. dissidens, dissidentis 'siedzący po przeciwnej stronie; nie zgadzający się'