dysydent

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. religijny

  • 2.

    książk.  osoba wyznająca inne poglądy od doktryny religijnej obowiązującej w jakiejś wspólnocie
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Religia – kościół

    wyznania: zasady i prawdy wiary


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Religia – kościół

    osoby związane z religią i kościołem

    • kościelny dysydent; dysydent religijny
    • dysydenci wiary
    • teolog dysydent
    • równouprawnienie dysydentów
  • Głośny współczesny katolicki teolog dysydent, Szwajcar Hans Küng, nazywany teologiem niewierzących i oddalonych od Kościoła, odrzucił nawet koncepcję piekła jako skutku złego wykorzystania wolności.

    źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Kotły ostygły, Polityka, 2001-11-03

    Jednak dialog kultur toczył się niemrawo. Publiczności mało, jeśli pominąć tłum, który przybył na dysputę egipskiego islamisty [...] z katolickim dysydentem [...].

    źródło: NKJP: Adam Krzemiński: Targi nieporozumień, Polityka, 2004-10-23

    Benedykt XVI spotkał się w Castel Gandolfo ze szwajcarskim teologiem, a zarazem kolegą ze studiów Hansem Küngiem - najbardziej znanym kościelnym dysydentem.

    źródło: NKJP: Agnieszka Waś: Dysydent u papieża, Dziennik Polski, 2005-09-28

    Zachodnią, a po 1521 roku także północną granicę Polski przekraczali kupcy, rzemieślnicy, wędrowcy, uciekający na wschód Żydzi i dysydenci religijni, lecz nie żołnierze.

    źródło: NKJP: Jerzy Surdykowski: Duch Rzeczypospolitej, 1989

    Wcześniej jednak Prusy zażądały uchylenia cła generalnego i jednocześnie wystąpiły wraz z Rosją o równouprawnienie dysydentów, czyli protestantów i prawosławnych.

    źródło: NKJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. dysydent
    dysydenci
    ndepr
    dysydenty
    depr
    D. dysydenta
    dysydentów
    C. dysydentowi
    dysydentom
    B. dysydenta
    dysydentów
    N. dysydentem
    dysydentami
    Ms. dysydencie
    dysydentach
    W. dysydencie
    dysydenci
    ndepr
    dysydenty
    depr
  • łac. dissidens, dissidentis 'siedzący po przeciwnej stronie; nie zgadzający się'