ktoś uwierzył na słowo komuś - Wielki słownik języka polskiego PAN

ktoś uwierzył, że ktoś mówi prawdę, tylko kierując się jego zapewnieniami i nie mając na to żadnych innych dowodów

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	Kobieta i mężczyzna (wiek około 50 lat, o ciemnej karnacji) przedstawili się, że są mieszkańcami Węgier. W Tarnowie są jedynie przejazdem i chcieliby pozostawić na przechowanie swój bagaż. Staruszek uwierzył na słowo niespodziewanym gościom, tym bardziej że językiem polskim władali niezbyt sprawnie, i wpuścił ich do mieszkania. Ci wykorzystali nieuwagę gospodarza i z barku skradli mu tysiąc osiemset złotych oraz kosztowności. źródło: NKJP: (pach): Ukarany za gościnność, Gazeta Krakowska, 2001-12-14
	Miał absolutny słuch i talent muzyczny, ale żadnego głosu. Edward zaprotegował go jednak u dyrektora chóru, który uwierzył na słowo i nie skontrolował wokalnych umiejętności Kocika. Prawda wyszła na jaw po kilku dniach i razem ze sromotnie wyrzuconym Kocikiem o mało nie wyleciał Edward. źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997
	Może mi jeszcze powiesz, że chciałeś tylko zobaczyć, co się podoba innym?... Tak było! Dokładnie! Lecz jak miałem to udowodnić? Kto by mi uwierzył na słowo! źródło: NKJP: Antoni Libera: Madame, 2003
	Zawsze to nieprzyjemnie iść kogoś wypytywać, kto on jest, po co przyjechał, na jak długo. A przecież nieraz muszę i wylegitymować, bo nie każdemu można uwierzyć na słowo. źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007

typ frazy: fraza czasownikowa

dk, npch; odmienny: uwierzyć