kląć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. myśleć o czymś, że to jest złe i przynosi lub przyniosło złe skutki dla danej osoby

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

synonimy:

przeklinać

	Po chwili będę kląć swą głupotę, że nie zabrałam wtyczek do uszu. Nie przewidziałam tego, że niektórzy używają telefonów komórkowych nie tylko do komunikacji z rozmówcą po drugiej stronie, ale także z całym otoczeniem po tej stronie telefonu. źródło: NKJP: (spinelli): Przystanek Buffalo (pinezka.pl)
	Do partii wstąpiłem, bo tak trzeba, ale komunę klnę po cichu [...]. źródło: NKJP: Włodzimierz Kowalewski: Bóg zapłacz!, 2000
	Anglik idzie za nią i klnie własną naiwność. źródło: NKJP: Piotr Siemion: Niskie Łąki, 2000
	[...] Klęli własną łatwowierność, ale któż mógł przewidzieć taką idiotyczną sytuację. źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

bezosobnik: klęto

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę klął będę kląć	będę klęła będę kląć	będę klęło będę kląć	będziemy klęli będziemy kląć	będziemy klęły będziemy kląć
2 os.	będziesz klął będziesz kląć	będziesz klęła będziesz kląć	będziesz klęło będziesz kląć	będziecie klęli będziecie kląć	będziecie klęły będziecie kląć
3 os.	będzie klął będzie kląć	będzie klęła będzie kląć	będzie klęło będzie kląć	będą klęli będą kląć	będą klęły będą kląć

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		klnijmy
2 os.	klnij	klnijcie

Tryb warunkowy

bezosobnik: klęto by

bezokolicznik: kląć

imiesłów przysłówkowy współczesny: klnąc

gerundium: klęcie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: klnący

odpowiedniki aspektowe: zakląć , przekląć

+

kląć

+

KOGO/CO

psł. *klęti, *klьnǫ