-
3.
osoba pełniąca funkcję opiekuna w drużynach harcerskich i zuchowych -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
organizacje/placówki opiekuńcze i kulturalne -
- namiestnik harcerski, starszoharcerski, zuchowy...
- namiestnicy i kadra; drużynowi i namiestnicy, szczepowi i namiestnicy
- współpraca z namiestnikami
-
Rozpoczęliśmy pracę w jesieni, porządkując groby żołnierzy spoczywających na miechowskim cmentarzu. Potem było wiele innych pożytecznych przedsięwzięć, teraz czekamy już na upragnione wakacje - powiedziała namiestnik zuchowy Hufca ZHP w Miechowie phm Halina Krzyżkiewicz.
źródło: NKJP: (WOJ.): Dobrze zuchem być, prasa, 2005-06-10
Na marginesie warto zauważyć, że w nowym regulaminie hufca harcerzy z marca 1939 r. przewidziano ujednolicenie form kierowania pracami drużyn poszczególnych grup wiekowych poprzez powołanie obok namiestnika zuchowego także namiestników: harcerskiego, skautowego i starszoharcerskiego.
źródło: NKJP: Krzysztof Jurek: Lilijka i łódka - Historia harcerstwa łódzkiego do 1939 roku, 2006
Również w Sanoku rozpoczęła się harcerska przygoda Księdza Peszkowskiego, który był między innymi drużynowym 2 Drużyny Harcerzy; namiestnikiem zuchowym itp.
źródło: NKJP: Klondek: Zdzisław Peszkowski, Wikipedia.pl, 2009-05-22
Zachęcam namiestników do zorganizowania zbiórek, na których drużynowi będą wymieniali się doświadczeniami i pomysłami.
źródło: NKJP: phm. Aleksandra Joniec: Ku barwnej przyszłości..., Czuwaj, 2004-04
[...] hm. Zbigniew Geisler jest drużynowym, komendantem związku drużyn, wiceprzewodniczącym hufcowej KSI, namiestnikiem starszoharcerskim Hufca Zabrze.
źródło: NKJP: hm. Zbigniew Geisler: dyskusja instruktorska, Czuwaj, 2002-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. namiestnik
namiestnicy
ndepr namiestniki
depr D. namiestnika
namiestników
C. namiestnikowi
namiestnikom
B. namiestnika
namiestników
N. namiestnikiem
namiestnikami
Ms. namiestniku
namiestnikach
W. namiestniku
namiestnicy
ndepr namiestniki
depr -
+ namiestnik + JAKI -
Od dawnego pol. namiast 'zamiast', które od wyrażeń przyimkowych *na město 'na miejsce', *na městě 'na miejscu' od psł. město 'miejsce'; zob. miasto, miast