-
2.
książk. cecha przypisywana czemuś, co przez swój niepokojący lub przerażający charakter wywołuje trwogę - stan psychiczny -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- trwoga istnienia, osamotnienia, przemijania, śmierci, życia
- trwoga bije z czegoś
-
Wytworzył się z tego obraz [...] rolnika jako dziwnego, bo jednak prywatnego, reliktu czasów minionych. Licznego - więc groźnego. W obliczu kryzysu z takiego obrazu biła trwoga.
źródło: NKJP: Danuta Zagrodzka, Gazeta Wyborcza, 1994-02-12
Wybuchy niemieckich granatów wstrząsały brzeźniakiem. Słyszeliśmy, jak gdzieś niedaleko [...] ryją w gąszczu, niczym ogromne, wściekłe wieprze. Niedługo dobiorą się do nas, otoczą nas dymem, świstem i trwogą śmierci.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1995
Każdy upływający dzień przejmował go strachem. Budziła się w nim trwoga przemijania.
źródło: NKJP: Stanisław Dygat: Podróż, 1958
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. trwoga
trwogi
D. trwogi
trwóg
C. trwodze
trwogom
B. trwogę
trwogi
N. trwogą
trwogami
Ms. trwodze
trwogach
W. trwogo
trwogi
-
+ trwoga + CZEGO -
płn. psł. *trъvoga : *trьvoga 'znoszenie czegoś, cierpienie z jakiegoś powodu, stan niepokoju'; 'hałaśliwe zamieszanie, niepokój; przerażenie, obawa'
Najprawdopodobniej rzeczownik z przyr. -oga od psł. *trъvati ‘trwać; znosić, cierpieć’.
Por. trwać.