gwiazdor - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

osoba wyróżniająca się w jakiejś grupie bądź dziedzinie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

polityczny; wielki gwiazdor
gwiazdor dziennikarstwa, sportu; futbolu, koszykówki, piłki nożnej...; jakiejś ligi; rządu; gwiazdorzy polityki; NBA

	Potem przebił go sławą polityczny gwiazdor bloku socjalistycznego Edward Gierek, I sekretarz PZPR [...] źródło: NKJP: Marek Mordan: Wszyscy ludzie bossa, Dziennik Polski, 2000-11-03
	[...] uznawany jest za koszykarza, który przejmie po Michaelu Jordanie tytuł pierwszego gwiazdora NBA. źródło: NKJP: Wojciech Michałowicz: Magia przeciw Jastrzębiom, Gazeta Wyborcza, 1993-10-30
	Największym gwiazdorem rządu jest Antonio Di Pietro, którego akcja „Czyste ręce” zmiotła starą, skorumpowaną do cna elitę polityczną Włoch. źródło: NKJP: Włochy. Romano Prodi nie jest przesądny, Gazeta Wyborcza, 1996-05-18
	W pewnym momencie przy rysowniku przystanęli spacerujący właśnie dwaj gwiazdorzy uniwersyteckiej polonistyki: prof. Kazimierz Wyka, historyk literatury, i prof. Zenon Klemensiewicz, językoznawca. źródło: NKJP: Chorągwie krzyżackie, Dziennik Polski, 2001-03-31
	Nie zabrakło wyróżnień indywidualnych dla gwiazdorów Rafisu - króla strzelców Michała Bojanowicza i najlepszego bramkarza Marcina Jarosa. źródło: NKJP: Adam Ligiecki: Kopacze, najlepszy towar i orły Wielebnego, Echo Dnia, 2005-11-17

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	+	gwiazdor	+	(CZEGO)
	+	gwiazdor	+	(JAKI)

Zob. gwiazda