skończyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

osiągnąć ileś lat życia lub istnienia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

	Gdy skończyłem czterdzieści lat, okazało się, że potrzebuję znacznie mniej snu niż kiedyś. Pięć, sześć godzin i starczy. źródło: NKJP: Andrzej Stasiuk: Taksim, 2009
	Także Kuba, który teoretycznie znajdował się przecież w szczytowej fazie buntu. Właśnie skończył lat szesnaście. źródło: NKJP: Monika Rakusa: Żona Adama, 2010
	Umarła, ledwie skończywszy trzydziestkę. źródło: NKJP: Rafał A Ziemkiewicz: Żywina, 2008
	Gospodarze zdobyli trofeum bez większego trudu, mimo że trener Janusz Stawarz zestawił wyjściową jedenastkę w zdecydowanej większości z piłkarzy, którzy niedawno skończyli wiek juniora. źródło: NKJP: (dnie): Piłkarskie sparingi, Gazeta Krakowska, 2001-07-31

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skończyłem +(e)m skończył	skończyłam +(e)m skończyła	skończyłom +(e)m skończyło	skończyliśmy +(e)śmy skończyli	skończyłyśmy +(e)śmy skończyły
2 os.	skończyłeś +(e)ś skończył	skończyłaś +(e)ś skończyła	skończyłoś +(e)ś skończyło	skończyliście +(e)ście skończyli	skończyłyście +(e)ście skończyły
3 os.	skończył	skończyła	skończyło	skończyli	skończyły

bezosobnik: skończono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		skończmy
2 os.	skończ	skończcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	skończyłbym bym skończył	skończyłabym bym skończyła	skończyłobym bym skończyło	skończylibyśmy byśmy skończyli	skończyłybyśmy byśmy skończyły
2 os.	skończyłbyś byś skończył	skończyłabyś byś skończyła	skończyłobyś byś skończyło	skończylibyście byście skończyli	skończyłybyście byście skończyły
3 os.	skończyłby by skończył	skończyłaby by skończyła	skończyłoby by skończyło	skończyliby by skończyli	skończyłyby by skończyły

bezosobnik: skończono by

bezokolicznik: skończyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: skończywszy

gerundium: skończenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: skończony

+

skończyć

+

CO

psł. *sъkonьčiti 'skończyć, doprowadzić do końca', 'zakończyć życie, umrzeć'

Zob. kończyć