uprzedzić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

powiadomić kogoś wcześniej o tym, co ma nastąpić, żeby mógł się na to przygotować

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

hiperonimy:

poinformować

uprzedzić czytelnika, dziennikarzy; najemcę, lokatorów; osoby, rodziców; pacjenta; pracodawcę; premiera, prezydenta, władze; sąsiadów; strony
uprzedzić z góry
bez uprzedzenia

	Kasia waliła w kuchni garami najwyraźniej na mnie obrażona. - Nie mogłaś uprzedzić, że przyjedziesz? Kupiłabym więcej jedzenia! - Nie jestem głodna - mruknęłam. źródło: NKJP: Grażyna Plebanek: Pudełko ze szpilkami, 2006
	Najbardziej spodobała mi się ta o Staszku Radwanie, dotycząca okresu, w którym był dyrektorem Teatru Starego: wychodząc ze swojego gabinetu, przez delikatność pukał do sekretariatu, żeby nie speszyć sekretarek tym, że dyrektor wychodzi bez uprzedzenia. źródło: NKJP: Krystyna Janda: Małpa, 2004
	– Ja idę – uprzedziłem lojalnie i odwracając się na pięcie, ruszyłem w stronę drzwi. źródło: NKJP: Waldemar Borzestowski: Bulterier Samson i ja, 2008
	Planując głośne przyjęcie, uprzedźmy sąsiadów. Z pewnością przyjmą to ze zrozumieniem. O uciążliwym remoncie również warto ostrzec. źródło: NKJP: Warto wiedzieć, prasa, 1999
	Chciałbym, ze względu na dość specyficzną materię, aby w sposób jasny i prosty producent artykułów rolnych został uprzedzony o wymaganiach, jakie się mu stawia. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 14.09.2000

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uprzedziłem +(e)m uprzedził	uprzedziłam +(e)m uprzedziła	uprzedziłom +(e)m uprzedziło	uprzedziliśmy +(e)śmy uprzedzili	uprzedziłyśmy +(e)śmy uprzedziły
2 os.	uprzedziłeś +(e)ś uprzedził	uprzedziłaś +(e)ś uprzedziła	uprzedziłoś +(e)ś uprzedziło	uprzedziliście +(e)ście uprzedzili	uprzedziłyście +(e)ście uprzedziły
3 os.	uprzedził	uprzedziła	uprzedziło	uprzedzili	uprzedziły

bezosobnik: uprzedzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		uprzedźmy
2 os.	uprzedź	uprzedźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	uprzedziłbym bym uprzedził	uprzedziłabym bym uprzedziła	uprzedziłobym bym uprzedziło	uprzedzilibyśmy byśmy uprzedzili	uprzedziłybyśmy byśmy uprzedziły
2 os.	uprzedziłbyś byś uprzedził	uprzedziłabyś byś uprzedziła	uprzedziłobyś byś uprzedziło	uprzedzilibyście byście uprzedzili	uprzedziłybyście byście uprzedziły
3 os.	uprzedziłby by uprzedził	uprzedziłaby by uprzedziła	uprzedziłoby by uprzedziło	uprzedziliby by uprzedzili	uprzedziłyby by uprzedziły

bezosobnik: uprzedzono by

bezokolicznik: uprzedzić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: uprzedziwszy

gerundium: uprzedzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: uprzedzony

odpowiednik aspektowy: uprzedzać

Czasownik z przedrostkiem u- od rzeczownika przód, przyimka przed; zob. przód , przed