bankier - Wielki słownik języka polskiego PAN

osoba, która jest właścicielem banku lub nim zarządza

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

bankowość

bogaty; anonimowy; amerykański, polski, szwajcarski... bankier; czołowi bankierzy; bankier inwestycyjny
bankier króla, księcia, rodziny
bankier i kupiec, bankier i przemysłowiec; bankierzy i biznesmeni, bankierzy i ekonomiści, bankierzy i fabrykanci, bankierzy i finansiści, bankierzy i przedsiębiorcy
córka, dom, rodzina, żona bankiera; lobby, środowisko; zdanie, zmowa; optymizm bankierów
rozmowy, spotkanie z bankierami
bankierzy przekonują o czymś, twierdzą, uważają że coś; głowili się nad czymś, narzekają na coś, obawiają się czegoś
obiecać coś, zagwarantować, zaproponować; uwierzyć, nie wierzyć bankierom
pytać o coś, słuchać bankiera; przekonać/przekonywać, zapewnić bankierów
zaapelować o coś do bankierów
rozmawiać z bankierami
pracować jako bankier

	Bankierzy uważają, że jest jeszcze zbyt wcześnie, by stwierdzić, czy dzięki miniakcjom niechętni podejmowaniu jakiegokolwiek ryzyka Niemcy zaczną więcej inwestować na giełdzie. źródło: NKJP: Silvia Ascarelli: Miniakcje podbijają obroty, The Wall Street Journal Europe nr 34 dodatek do Gazety Wyborczej nr 211, 1995-09-11
	Pytam bankiera o różnicę między hipoteką a własnością hipoteczną, nie uczyli nas tego w szkole. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska: Polka, 2001
	Wilson początkowo uwierzył bankierom, ale stopniowo przyjmował coraz bardziej poglądy Brandeisa i innych rzeczników reform. źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
	Do Bagdadu powrócił kuzyn ostatniego króla Iraku Szarif Ali bin Husajn, bogaty londyński bankier inwestycyjny, który opuścił Bagdad jako małe dziecko razem z rodzicami w 1958 roku [...]. źródło: NKJP: Dziennik Polski, 2003-06-11

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

fr. banquier

niem. Bankier

Zob. bank