wytropić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

dogonić zwierzę, idąc po jego śladach

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

hiperonimy:

upolować

Wyżeł wytropił zwierzynę w najgłębszej jej kryjówce.

źródło: KWSJP: Teodor Parnicki: Srebrne orły, 1945

Chodził z nimi na polowania, wystawiając zające wypłoszone z bruzd na polach albo sarny wytropione w lesie.

źródło: KWSJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994

Jeśli idziesz na poszukiwanie wytropionych wczoraj tygrysów, to chętnie poszedłbym z tobą.

źródło: KWSJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytropiłem +(e)m wytropił	wytropiłam +(e)m wytropiła	wytropiłom +(e)m wytropiło	wytropiliśmy +(e)śmy wytropili	wytropiłyśmy +(e)śmy wytropiły
2 os.	wytropiłeś +(e)ś wytropił	wytropiłaś +(e)ś wytropiła	wytropiłoś +(e)ś wytropiło	wytropiliście +(e)ście wytropili	wytropiłyście +(e)ście wytropiły
3 os.	wytropił	wytropiła	wytropiło	wytropili	wytropiły

bezosobnik: wytropiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wytropmy
2 os.	wytrop	wytropcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wytropiłbym bym wytropił	wytropiłabym bym wytropiła	wytropiłobym bym wytropiło	wytropilibyśmy byśmy wytropili	wytropiłybyśmy byśmy wytropiły
2 os.	wytropiłbyś byś wytropił	wytropiłabyś byś wytropiła	wytropiłobyś byś wytropiło	wytropilibyście byście wytropili	wytropiłybyście byście wytropiły
3 os.	wytropiłby by wytropił	wytropiłaby by wytropiła	wytropiłoby by wytropiło	wytropiliby by wytropili	wytropiłyby by wytropiły

bezosobnik: wytropiono by

bezokolicznik: wytropić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wytropiwszy

gerundium: wytropienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wytropiony

odpowiednik aspektowy: tropić

Rz_żywotny

+

wytropić

+

CO

Zob. tropić