jezuita - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

członek zakonu założonego w XVI wieku przez św. Ignacego Loyolę w celu walki z reformacją

[jezu-ita] lub [jezujita]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

osoby związane z religią i kościołem

hiperonimy:

zakonnik

amerykański, francuski, hiszpański, niemiecki, polski, włoski..., krakowski; były; młody; uczony jezuita
jezuita z Krakowa, z jakiegoś kościoła, z jakiejś parafii
ksiądz, ojciec jezuita
dzieło jezuity; zakon jezuitów
być, zostać jezuitą

	O Wojciechu Bystrzonowskim wiemy zaskakująco mało. W zasadzie tylko to, że był jezuitą i wykładał w szkołach tego zakonu. źródło: NKJP: Ryszard Henryk Bochenek: Twierdza Jasna Góra, 1997
	Na zakończenie tych rozważań przenieśmy się w wiek XX, w którym to stuleciu grupa jezuitów sprawiała poważne kłopoty papieżowi, mimo że należeli do zakonu, który do zwykłych trzech ślubów dodał czwarty: bezwzględnego posłuszeństwa Ojcu Świętemu. źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
	Poszliśmy z samego rana na nabożeństwo, które nasz ksiądz jezuita odprawił przed główną mszą. źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
	[...] proboszcz kościoła kolejowego, ojciec jezuita ks. Kazimierz Ptaszkowski poświęcił opłatki i podzielił się nimi z uczestnikami spotkania. źródło: NKJP: Wigilia samotnych, Dziennik Polski - Nowy Sącz, 2000-12-23
	Bardzo ważną inspiracją dla tej książki, szczególnie dla stylu omawiania problemów seksualnych, było kilka wykładów prof. Federico Arvesú, kubańskiego jezuity – lekarza i teologa [...]. źródło: NKJP: Józef Augustyn SJ: Integracja seksualna - Przewodnik w poznawaniu i kształtowaniu własnej seksualności, 1993

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

łac. śred. Iesuita