kolumna - Wielki słownik języka polskiego PAN

3.

grupa ludzi lub pojazdów przemieszczająca się w długim zwartym szyku

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Transport

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

długa, zbita, zwarta kolumna; kolumna marszowa; dwójkowa, czwórkowa
kolumna czołgów, demonstrantów, jeńców, pielgrzymów, pieszych, samochodów, uciekinierów, wojska, wozów
czoło, front, przód; wymarsz kolumny
kolumna ruszyła, uformowała się, zatrzymała się
jechać, maszerować, poruszać się w kolumnie

	Nie zauważył, że kolumna samochodów ostro ruszyła do przodu. źródło: NKJP: Manuela Gretkowska, Piotr Pietucha: Sceny z życia pozamałżeńskiego, 2007
	Szosą ciągnęła kolumna wojska z taborem konnym, niezbyt rygorystycznie przestrzegająca zasady niezapuszczania się na lewy pas jezdni. źródło: NKJP: Jerzy Jesionowski: Nad urwiskiem, 1987
	Przejazdem kolumny 150 karetek przez Pragę rozpoczęła się wczoraj nowa fala protestów służby zdrowia. źródło: NKJP: Tomasz Maćkowiak: Służba zdrowia domaga się podwyżek, Gazeta Wyborcza, 1996-03-25
	Kolumnę marszową formuje się tak, że najpierw idzie osoba trzymająca Znak, czyli Krzyż na kiju, potem pątnik z głośnikiem, ksiądz z mikrofonem, i znów osoba z głośnikiem. źródło: NKJP: (G): Weselcie się nadzieją, Dziennik Polski, 2006-08-07
	Jakież było moje zdziwienie, kiedy dowiedziałem się, że ustawiający się w kolumny ludzie zbierają się na mityng zorganizowany przez Partię Regionów. źródło: NKJP: Witalij Portnikow: Wielokraj, Polityka, 2007-05-26

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

łac. columna 'słup, filar'