-
1.
osoba albo grupa społeczna, której w myśl zasad obowiązującego w danym państwie ustroju przypisuje się niezależną i najwyższą władzę -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa -
- islamski, rosyjski; najwyższy suweren
- suweren w jakimś kraju, w jakimś państwie
- charakter, pozycja, rola; decyzja, wola suwerena
- rozmowy, stosunki, współpraca z suwerenem
-
Król miał w Rzeczypospolitej szczególną pozycję. Reprezentując państwo na zewnątrz, występował w pozycji suwerena.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce : od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2005
Na powitanie króla zjechali się przywódcy afgańskich plemion i frakcji, część z nich w geście szacunku całowała powracającego suwerena w dłoń.
źródło: NKJP: (PAP: Z Włoch do Afganistanu, Kurier Szczeciński, 2002
Zasada jednolitości władzy państwowej przyjmuje za pewnik, że suwerenem w państwie jest lud (lud pracujący, naród).
źródło: NKJP: Piotr Winczorek: Wstęp do nauki o państwie, 1995
[...] ibn as-Sabbah szkolił ich i wysyłał, by czyścili świat z niewygodnych mu ludzi, poczynając od kalifów bagdadzkich i sułtanów seldżuckich, czyli najwyższych islamskich suwerenów.
źródło: NKJP: Jerzy Besala: Skąd się biorą dyktatorzy, Polityka, 2003-03-29
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. suweren
suwereni
suwerenowie
ndepr suwereny
depr D. suwerena
suwerenów
C. suwerenowi
suwerenom
B. suwerena
suwerenów
N. suwerenem
suwerenami
Ms. suwerenie
suwerenach
W. suwerenie
suwereni
suwerenowie
ndepr suwereny
depr -
fr. souverain (dosłownie) 'wyższy, najwyższy' > 'władca, zwierzchnik'