-
1.
ród, z którego wywodzą się dziedziczni władcy jakiegoś państwa -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa -
hiperonimy: ród
-
- dziedziczna, nowa, obca, panująca dynastia; dynastia jagiellońska, piastowska; habsburska, mandżurska, sabaudzka, saska, tebańska; królewska, książęca
- XVII, XX, XXI dynastia (tebańska)
- dynastia Han, Ming
- dynastia Andegawenów, Arpadów, Burbonów, Grimaldich, Habsburgów, Jagiellonów, Karolingów, Luksemburgów, Merowingów, Piastów, Romanowów, Romanowych, Rurykowiczów, Wazów, Wettynów, Wielkich Mogołów; królów, książąt, szejków
- ciągłość; (dać) początek; członek, król, przedstawiciel, władca, władczyni, założyciel; gałąź, linia dynastii; w obrębie dynastii
- cesarz, faraon, kalif, król, książę, monarcha, władca z jakiejś dynastii
- pokrewieństwo, powinowactwo z dynastią
- pokrewieństwo, powinowactwo; spokrewniony z dynastią
- dynastia króluje, panuje, rządzi, włada; wygasła; obejmuje, odzyskuje, przejmuje, sprawuje władzę; wywodzi się od kogoś/skądś
- zakładać, założyć, zapoczątkować; obalić, zdetronizować dynastię; podtrzymanie, przedłużenie dynastii
- pochodzić z dynastii
-
Skarga ponuro zapowiadał: „Język swój potracicie” [...]. Współcześni mu publicyści grozili rodakom, że pod berłem króla z dynastii Habsburgów, gdyby taki zasiadł na tronie, język niemiecki wyprze polszczyznę, podobnie jak to się stało w Czechach.
źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
Pepin sam, w porozumieniu i z błogosławieństwem papieża Stefana III, ogłosił się w 753 r. królem państwa frankońskiego. W ten sposób zapoczątkowana została dynastia królewska, zwana dynastią Karolingów.
źródło: NKJP: Pjahr: Historia Francji, Wikipedia.pl, 2009-05-07
Podjęła [...] próbę przeniesienia na grunt polski zachodnioeuropejskiego modelu ustrojowego z silną pozycją monarchy. Chcąc stworzyć podstawy niezależności materialnej dynastii, wykupywała dobra królewskie - przede wszystkim na Litwie.
źródło: NKJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994
O państwie osmańskim drugiej połowy XIX w. mówiono, że dynastię miało turecką, armię przeważnie albańską, duchowieństwo w znacznej mierze arabskie, handel grecki, ormiański i żydowski, dyplomację ormiańską i grecką, kulturę (w warstwach oświeconych) perską i francuską.
źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
Afganowie potrafili zakładać potężne imperia i dynastie w Indiach czy w Persji.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Afganistan, Gazeta Wyborcza - Magazyn, 1996-12-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. dynastia
dynastie
D. dynastii
dynastii
neut dynastyj
char C. dynastii
dynastiom
B. dynastię
dynastie
N. dynastią
dynastiami
Ms. dynastii
dynastiach
W. dynastio
dynastie
-
łac. śred. dynastīa
z gr. dynasteía 'władza, zwierzchnictwo'