stanowczo II

I
  • mówiący nie ma wątpliwości, że to, o czym mowa, ma właśnie taką cechę, jaką mu przypisuje
  • wykładnik stopnia cechy

  • (quasi)synonimy:  zdecydowanie III
  • Bo na szewca pan jest stanowczo za mądry.

    źródło: NKJP: Igor Newerly: Pamiątka z Celulozy, 1973

    To był kostium kąpielowy, jednoczęściowy na szczęście, ale stanowczo zbyt wycięty na plecach.

    źródło: NKJP: Maria Nurowska: Rosyjski kochanek, 1996

    O tym, co widzimy dziś, stanowczo bezpieczniej dowiadywać się z podręcznikowej teorii.

    źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1995

    Stanowczo nie jest to moje powołanie.

    źródło: NKJP: Krystyna Berwińska: Con Amore, 1995

    Stanowczo najlepiej literatura polska radzi sobie w Niemczech.

    źródło: NKJP: Marcin Wilk: Bez bestsellerów, Dziennik Polski, 2006-02-15

  • część mowy: operator metapredykatywny

    podklasa: operator gradacji

  • stanowczo _
     za ,  zbyt  + Przym. st. równy. Przysł.st. równy
    Przym. st. wyższy i najwyższy, Przysł. st. wyższy i najwyższy, Cz. - cecha stopniowalna
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: nazwy zamierzonych czynności fizycznych
    szyk: stały: antepozycja
  • Od:  stanowczy .
    Zob.  stanowić 

CHRONOLOGIZACJA:
1856, SJPDor
Data ostatniej modyfikacji: 29.12.2015