-
1.
używane do opisania sytuacji takiej, że robi się jasno i zaczyna się dzień -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Niebo i wszechświat
słońce i księżyc, pory dnia -
synonimy: dnieć
rozwidniać się
widnieć
antonimy: zmierzchać
zmierzchać się
hiperonimy: rozjaśniać się
-
- powoli świtało
- zacząć/zaczynać świtać
- już świta; dopiero świtało
-
Świtało. Złociste światło dnia w błyskawicznym tempie zalewało plażę i przesączało się przez liście.
źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Naznaczeni błękitem, 2005
[...] a zatem jutro, a właściwie dzisiaj, bo już świta, weźmie pan swoją wczorajszą ekipę.
źródło: NKJP: Stanisław Lem: Niezwyciężony, 1964
Musisz się choć trochę przespać, zanim do roboty pójdziesz. O, świtać zaczyna.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Traktat o łuskaniu fasoli, 2007
Nie traćmy czasu, niedługo będzie świtało [...]. Łódź czeka o kilkaset metrów na południe.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
-
część mowy: czasownik
aspekt: niedokonany
Tryb oznajmujący
Czas teraźniejszy
liczba pojedyncza liczba mnoga 3 os. świta
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 3 os. świtało
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 3 os. będzie świtało
będzie świtać
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 3 os. świtałoby
by świtało
bezokolicznik: świtać
-
Ø + świtać + -
psł. *svitati (zwykle 3. os lp*svitajetь) 'rozwidniać się, świtać, dnieć'
W bezpośrednim związku formalnym z psł. *svьtěti, *svьťǫ ‘świecić’, *svьtnǫti ‘zacząć świecić’.
Por. świecić