zmęczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

spowodować utratę sił

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

sprawność i wydolność organizmu

zmęczyć przeciwnika, rywala; mięśnie, serce, konie
zmęczyć bardzo, mocno, potwornie, strasznie, śmiertelnie; szybko; fizycznie, psychicznie

	W Belgradzie czułem się nie najlepiej. Zmęczyła mnie podróż samolotem i wyjątkowo duszne dni. źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
	Kiedy zmęczy cię upał i zechcesz choć na jeden dzień odpocząć od plażowania, zapuść się w głąb półwyspu. źródło: NKJP: Gargano ostroga włoskiego buta, prasa, 2000
	Michalski wyglądał tak, jakby zastępca komendanta razem z prokuratorem zmęczyli go intensywnym przesłuchiwaniem. źródło: NKJP: Tomasz Konatkowski: Przystanek Śmierć, 2007
	Drużyna jest znakomicie przygotowana fizycznie, zorganizowana i, powtórzę to, potrafi zmęczyć przeciwnika. źródło: NKJP: Czarna perła, Dziennik Polski - Sport, 2002-11-16
	Nie mogąc pokonać Massuda, Rosjanie zaproponowali mu rozejm. Zgodził się. Jego poddani i żołnierze byli już zmęczeni ciągłymi nalotami i walkami. źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002
	– Musimy jechać powoli, aby przedwcześnie nie zmęczyć koni – odparł Bentley. źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1957

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zmęczyłem +(e)m zmęczył	zmęczyłam +(e)m zmęczyła	zmęczyłom +(e)m zmęczyło	zmęczyliśmy +(e)śmy zmęczyli	zmęczyłyśmy +(e)śmy zmęczyły
2 os.	zmęczyłeś +(e)ś zmęczył	zmęczyłaś +(e)ś zmęczyła	zmęczyłoś +(e)ś zmęczyło	zmęczyliście +(e)ście zmęczyli	zmęczyłyście +(e)ście zmęczyły
3 os.	zmęczył	zmęczyła	zmęczyło	zmęczyli	zmęczyły

bezosobnik: zmęczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zmęczmy
2 os.	zmęcz	zmęczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zmęczyłbym bym zmęczył	zmęczyłabym bym zmęczyła	zmęczyłobym bym zmęczyło	zmęczylibyśmy byśmy zmęczyli	zmęczyłybyśmy byśmy zmęczyły
2 os.	zmęczyłbyś byś zmęczył	zmęczyłabyś byś zmęczyła	zmęczyłobyś byś zmęczyło	zmęczylibyście byście zmęczyli	zmęczyłybyście byście zmęczyły
3 os.	zmęczyłby by zmęczył	zmęczyłaby by zmęczyła	zmęczyłoby by zmęczyło	zmęczyliby by zmęczyli	zmęczyłyby by zmęczyły

bezosobnik: zmęczono by

bezokolicznik: zmęczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zmęczywszy

gerundium: zmęczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zmęczony

+

zmęczyć

+

KOGO/ CO + (CZYM)

Zob. męczyć