pokoik - Wielki słownik języka polskiego PAN

mały pokój - pomieszczenie

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

dom/inne miejsca zamieszkania i ich otoczenie

hiperonimy:

pokój

malutki, mały, niewielki; ciasny; obskurny, przytulny; sąsiedni; urządzony; wynajęty pokoik; pokoik dziecięcy, gościnny
pokoik dzieci
pokoik dla dzieci, dla studenta; dla lalek; pokoik do pracy
pokoik z kuchnią
pokoik na poddaszu, na strychu; na dole, na górze; na parterze, na piętrze; pokoik w bloku, w domu
pokoik i kuchnia
drzwi, okna, ściany pokoiku
wejście do pokoiku
urządzić; wynająć pokoik
pójść, trafić, wejść do pokoiku; wyjść z pokoiku
siedzieć; mieszkać w pokoiku

	Ja mieszkałam w niewielkim pokoiku na Białej. Tam był tylko stół i krzesło, i materac. źródło: NKJP: Remigiusz Grzela: Bądź moim Bogiem, 2007
	Spojrzałem na zegarek, było już późno, chciałem się zerwać na nogi i wracać do mojego pokoiku gościnnego w Komitecie, ale nogi odmówiły mi posłuszeństwa. źródło: NKJP: Roman Antoszewski: Kariera na trzy karpie morskie, 2000
	Pokoiki dla lalek - w dziale zabawek - były niezwykle piękne. Zwłaszcza jeden z różowymi mebelkami był po prostu prześliczny! źródło: NKJP: Maria Krüger: Karolcia, 1959
	Nika mieszkała z matką w dwóch małych pokoikach na poddaszu. źródło: NKJP: Anna Bolecka: Concerto d'amore, 2004
	[...] Trzeba było przygotować więcej pokoi, zrobić oddzielną kuchnię i łazienkę dla turystów, w końcu - urządzić pokoiki na strychu. źródło: NKJP: Barbara Rotter-Stankiewicz: Szczęście w Bieszczadach, Dziennik Polski, 2003-09-13

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m3

Zob. pokój