kobierzec

Wśród tkanin tureckich wzrok przyciąga przede wszystkim olbrzymi kobierzec, o wymiarach 4 metry na 10, wykonany w XVI wieku, prawdopodobnie w Kairze.

źródło: NKJP: Ogród na kobiercu, Dziennik Polski, 1998-06-12

Sam kobierzec wisi na jednym z korytarzy mieszkania. Tkały go ośmioletnie Cyganeczki. Zatrudnianie dzieci było zakazane, ale tylko dziecięce szczupłe paluszki mogły wykonywać tak precyzyjne czynności. Dla tych dziewcząt była to tradycyjna forma zarobienia na posag.

źródło: NKJP: Janusz Miliszkiewicz: Przygoda bycia Polakiem, 2007

Najszlachetniejszym materiałem używanym do tkania kobierców jest oczywiście jedwab. Nigdy jednak nie wykonywano dywanów wyłącznie z jedwabiu. Jest on stosowany jako domieszka do okrywy, dzięki której włosie staje się bardziej miękkie i lśniące.

źródło: NKJP: Dodatki, Życie Warszawy, nr 11-12, 2001

U nas ciągle największą popularnością cieszą się kobierce od ściany do ściany, czyli dostosowane do wymiaru pokoju. Tymczasem wcale nie gorzej zaprezentują się mniejsze, zgrane ze sobą dywaniki o wymiarach np. około 1 m x 2 m, rozłożone dosyć dowolnie - po kilka w jednym pomieszczeniu.

źródło: NKJP: W mieszkaniu, Gazeta Wyborcza, 1993-01-15