-
1.c
wieniec upleciony z gałązek lauru - drzewa; będący od czasów starożytnych symbolem zwycięstwa -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- wieńczyć laurem
-
On ma laur na skroni, lirę gdzieś w pogoni porzucił i jest też bogiem [...].
źródło: NKJP: Adam Czerniawski: Narracje ormiańskie, 2003
Laurem wieńczono zwycięzców.
źródło: NKJP: Lechosław Herz: Wardęga. Opowieści z pobocza drogi, 2010
Petrarka, żyjący na dworze papieskim w Awinionie, w chwili wieńczenia go laurem na Kapitolu był tylko autorem sonetów do Madonny Laury.
źródło: NKJP: Jerzy Stempowski: Szkice literackie. Klimat życia i klimat literatury: 1948-1967, 2001
Grecy wieńczyli wawrzynem (laurem olimpijskim) zwycięzcę igrzysk pytyjskich, które odbywały się co 4 lata w Delfach i obejmowały głównie konkursy w śpiewaniu hymnów liturgicznych [...].
źródło: NKJP: Jacek Łęski: Twoje imię, Gazeta Radomszczańska, 2009-12-08
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. laur
laury
D. lauru
laurów
C. laurowi
laurom
B. laur
laury
N. laurem
laurami
Ms. laurze
laurach
W. laurze
laury
-
łac. laurus 'wawrzyn'