-
3.
osoba sprawująca najwyższą władzę wśród ludów uważanych za pierwotne - niepoddane wpływom cywilizacji -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
zwyczaje i obyczaje -
hiperonimy: władca
-
- główny; afrykański; młody, stary; słynny; szlachetny wódz; lokalni, plemienni; indiańscy wodzowie
- wódz klanu, plemienia, szczepu; Apaczów, Indian, Siuksów; wioski
- wodzowie i naczelnicy
-
Letnią porą mieszkali Szaunisi w osadach-miastach, gdzie rządy sprawował wódz pochodzący z najliczniejszego w osadzie klanu.
źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
Zgodnie z malgaską tradycją, aby podróżnicy mogli postawić obozowisko, muszą o to poprosić wodza najbliżej położonego plemienia.
źródło: NKJP: Łowcy zaćmień, Dziennik Polski, 2001-06-30
W 1880 r. zawarł z wodzem murzyńskim Makoko i podległymi mu naczelnikami układy, na mocy których rozległy ten kraj przeszedł we władanie Francji.
źródło: NKJP: Janusz Pajewski: Historia powszechna 1871-1918, 1967
Kolejni plemienni wodzowie przestali się bać Nadżibullaha i jeden po drugim wypowiadali mu posłuszeństwo.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Modlitwa o deszcz, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wódz
wodzowie
ndepr wodze
depr D. wodza
wodzów
C. wodzowi
wodzom
B. wodza
wodzów
N. wodzem
wodzami
Ms. wodzu
wodzach
W. wodzu
wodzowie
ndepr wodze
depr -
+ wódz + (KOGO/CZEGO) -
psł. *voďь [*vod-jь] 'ten, który widzie, przywódca, wódz'
Zob. wieść (wiodę) , wodzić .