wrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

rzucając, umieścić w ograniczonej czymś przestrzeni

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Najbliższe środowisko życia człowieka

czynności związane z codziennym życiem w domu

	synonimy:	rzucić
	hiperonimy:	umieścić

wrzucić butelki, odpady, opakowania, szkło, śmieci; kartki, listy; datki, monety, pieniądze, żeton; człowieka, więźnia
wrzucić do celi, do karceru; do garnka, do kartonu, do kubła, do pieca, do pojemnika, do pudła, do skrzynki, urny
wrzucić na patelnię, na tacę
wrzucić pod stół
wrzucić w ogień, w płomienie; w krzaki, w szparę

	W Urzędzie Gminy i Miasta w Zbąszyniu ustawiono urnę, żeby mieszkańcy mogli wrzucić kupony drukowane przez prasę, a dotyczące reorganizacji kraju. źródło: KWSJP: naj: Nieudany sondaż, Zbąszynianin, 1998, nr 3 (36)
	Pieczarki i wątróbkę oczyścić, opłukać i posiekać, wrzucić na rozgrzany tłuszcz i zrumienić. źródło: KWSJP: Jajka w galarecie, Super Express - Dodatek kulinarny, 1998
	List priorytetowy, droższy od zwykłego, zostanie doręczony dzień po nadaniu, o ile wrzucimy go do skrzynki w godzinach porannych. źródło: KWSJP: Piotr Stasiak: Nowa Poczta, Polityka, 2005
	Jakiś mężczyzna przytrzymał mamę, a mój były mąż zabrał dziecko i wrzucił je do samochodu! źródło: KWSJP: Marcin Dziedzic, EP: Anna Samusionek szuka córki, Super Express, 2006
	Wyprowadzono ich z samochodu i wrzucono pod koła ciężarówki. źródło: NKJP: Stalin, Żydzi i czarny śpiewak, Gazeta Wyborcza - Magazyn, 1996-10-25

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wrzuciłem +(e)m wrzucił	wrzuciłam +(e)m wrzuciła	wrzuciłom +(e)m wrzuciło	wrzuciliśmy +(e)śmy wrzucili	wrzuciłyśmy +(e)śmy wrzuciły
2 os.	wrzuciłeś +(e)ś wrzucił	wrzuciłaś +(e)ś wrzuciła	wrzuciłoś +(e)ś wrzuciło	wrzuciliście +(e)ście wrzucili	wrzuciłyście +(e)ście wrzuciły
3 os.	wrzucił	wrzuciła	wrzuciło	wrzucili	wrzuciły

bezosobnik: wrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wrzućmy
2 os.	wrzuć	wrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wrzuciłbym bym wrzucił	wrzuciłabym bym wrzuciła	wrzuciłobym bym wrzuciło	wrzucilibyśmy byśmy wrzucili	wrzuciłybyśmy byśmy wrzuciły
2 os.	wrzuciłbyś byś wrzucił	wrzuciłabyś byś wrzuciła	wrzuciłobyś byś wrzuciło	wrzucilibyście byście wrzucili	wrzuciłybyście byście wrzuciły
3 os.	wrzuciłby by wrzucił	wrzuciłaby by wrzuciła	wrzuciłoby by wrzuciło	wrzuciliby by wrzucili	wrzuciłyby by wrzuciły

bezosobnik: wrzucono by

bezokolicznik: wrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wrzuciwszy

gerundium: wrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wrzucony

odpowiednik aspektowy: wrzucać

Zob. rzucić