wrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. przesuwając pewien mechanizm, zmienić przełożenie w pojeździe

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Transport

transport lądowy

	synonimy:	włączyć
	hiperonimy:	uruchomić

	Wrzuciłem wyższy bieg i dodałem gazu. źródło: KWSJP: Artur Baniewicz: Góra Trzech Szkieletów, 2003
	Prawie nie naciskałem na gaz, a mimo to auto rozpędziło się tak szybko, że nie zdążyłem wrzucić biegów. źródło: KWSJP: Katarzyna Ostrowska: Sny – klucz, 2000
	Wrzuciłem pierwszy bieg i ruszyłem wolno w stronę Poznańskiej. źródło: KWSJP: Michał Bielecki: Siostra Komandosa, 1997
	Wrzucił jedynkę i usłyszał pisk opon na asfalcie. źródło: NKJP: Marek Miller: Pierwszy milion..., 1999

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wrzuciłem +(e)m wrzucił	wrzuciłam +(e)m wrzuciła	wrzuciłom +(e)m wrzuciło	wrzuciliśmy +(e)śmy wrzucili	wrzuciłyśmy +(e)śmy wrzuciły
2 os.	wrzuciłeś +(e)ś wrzucił	wrzuciłaś +(e)ś wrzuciła	wrzuciłoś +(e)ś wrzuciło	wrzuciliście +(e)ście wrzucili	wrzuciłyście +(e)ście wrzuciły
3 os.	wrzucił	wrzuciła	wrzuciło	wrzucili	wrzuciły

bezosobnik: wrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wrzućmy
2 os.	wrzuć	wrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wrzuciłbym bym wrzucił	wrzuciłabym bym wrzuciła	wrzuciłobym bym wrzuciło	wrzucilibyśmy byśmy wrzucili	wrzuciłybyśmy byśmy wrzuciły
2 os.	wrzuciłbyś byś wrzucił	wrzuciłabyś byś wrzuciła	wrzuciłobyś byś wrzuciło	wrzucilibyście byście wrzucili	wrzuciłybyście byście wrzuciły
3 os.	wrzuciłby by wrzucił	wrzuciłaby by wrzuciła	wrzuciłoby by wrzuciło	wrzuciliby by wrzucili	wrzuciłyby by wrzuciły

bezosobnik: wrzucono by

bezokolicznik: wrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wrzuciwszy

gerundium: wrzucenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: wrzucony

odpowiednik aspektowy: wrzucać

Rz_osobowy

+

wrzucić

+

CO

Zob. rzucić