wrzucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

książk. spowodować, że ktoś niespodziewanie dla siebie zaczyna się znajdować nieznanym mu wcześniej miejscu lub sytuacji

ATEMATYCZNY

	Serial [...] nie jest wydumany. Dokładnie odzwierciedla problemy i bolączki ludzi, którzy zostali wrzuceni w nową sytuację społeczno-ekonomiczną. źródło: NKJP: Regina Gowarzewska - Griessgraber: Nareszcie zagram fajnego faceta, Dziennik Zachodni, 2006-12-19
	Są w takim wieku, że rodzina traci w ich oczach autorytet, a właśnie rozbito im, po szkole podstawowej, często pierwsze przyjaźnie i wrzucono w nowe środowisko. źródło: NKJP: 13 - 16 - 19, Polityka, 2005-04-16
	[...] bohaterowie opowiadań z tomu „Przez Rzekę” zachowują się tak, jakby zostali skazani na dorosłość, wrzuceni w nią niczym w absurd. źródło: NKJP: Przemysław Czapliński: Przezwyciężanie nostalgii, łączące najnowsze książki Huellego i Stasiuka, może być nowym tonem polskiej prozy, Gazeta Wyborcza, 1997-01-22
	Zamiast bezmyślnie wkuwać słówka i uczyć się odmiany nieregularnych czasowników, licealiści - za namową i z pomocą pań germanistek - zostali wrzuceni w wir życia prawdziwych Niemiec. źródło: NKJP: Konrad Przezdzięk: Lekcja życia, Gazeta Wrocławska, 2003-06-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wrzuciłem +(e)m wrzucił	wrzuciłam +(e)m wrzuciła	wrzuciłom +(e)m wrzuciło	wrzuciliśmy +(e)śmy wrzucili	wrzuciłyśmy +(e)śmy wrzuciły
2 os.	wrzuciłeś +(e)ś wrzucił	wrzuciłaś +(e)ś wrzuciła	wrzuciłoś +(e)ś wrzuciło	wrzuciliście +(e)ście wrzucili	wrzuciłyście +(e)ście wrzuciły
3 os.	wrzucił	wrzuciła	wrzuciło	wrzucili	wrzuciły

bezosobnik: wrzucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wrzućmy
2 os.	wrzuć	wrzućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wrzuciłbym bym wrzucił	wrzuciłabym bym wrzuciła	wrzuciłobym bym wrzuciło	wrzucilibyśmy byśmy wrzucili	wrzuciłybyśmy byśmy wrzuciły
2 os.	wrzuciłbyś byś wrzucił	wrzuciłabyś byś wrzuciła	wrzuciłobyś byś wrzuciło	wrzucilibyście byście wrzucili	wrzuciłybyście byście wrzuciły
3 os.	wrzuciłby by wrzucił	wrzuciłaby by wrzuciła	wrzuciłoby by wrzuciło	wrzuciliby by wrzucili	wrzuciłyby by wrzuciły

bezosobnik: wrzucono by

bezokolicznik: wrzucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wrzuciwszy

gerundium: wrzucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wrzucony

odpowiednik aspektowy: wrzucać

+

wrzucić

+

KOGO + w CO

Zob. rzucić