imiesłów przysłówkowy współczesny

Morfologicznie okoliczniki sposobu wyrażane być mogą: - przysłówkiem typu dobrze, ładnie, szybko, na oślep, na kwaśno, po polsku, na pamięć, imiesłowem przysłówkowym współczesnym typu skacząc, garbiąc się, rzeczownikową formą w narzędniku typu samochodem, samolotem, szeptem lub formą z przyimkiem: bez rękawiczek, w rękawiczkach.

źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

Dzięki temu poszerzyłaby swą wiedzę o informację, że w zdaniach złożonych z użyciem imiesłowu przysłówkowego współczesnego wykonawca czynności musi być w obu zdaniach lub zdaniu i równoważniku zdania ten sam. W przeciwnym razie wychodzą takie dziwolągi, jak znaleziony przeze mnie. Z tekstu tego trudno zorientować się, kto może zmienić zdanie - sklep czy klient.

źródło: NKJP: (I): Kto może zmienić zdanie?, Dziennik Polski, 2006-06-22

Najczęstszym przypadkiem anakolutu jest wprowadzenie do konstrukcji imiesłowowej zawierającej imiesłów przysłówkowy współczesny innego podmiotu niż w zdaniu głównym (np. jadąc do pracy, padał deszcz; otwierając okno, zatrzasnęły się drzwi; jadąc na rowerze, spadła mi czapka).

źródło: NKJP: Internet

Dlatego, że zanikło używanie imiesłowów przysłówkowych uprzednich. Ludziom ich brak, ale nie pamiętają, że istnieją takowe. Chyba że jest się u Polaków na Litwie lub Białorusi, tam jest to na porządku dziennym. U nas próbują zastępować je imiesłowem przysłówkowym współczesnym i wychodzi kalectwo.

źródło: NKJP: Internet

Słuchałem szczęśliwy, rozumiałem każde słowo. Podziwiałem obfitość imiesłowów współczesnych, napawających tak trudnym do wyrażenia w innych językach uczuciem uczestnictwa, plenipotencji.

źródło: NKJP: Zbigniew Kruszyński: Na lądach i morzach: opisy i opowiadania, 1999