przyzwyczajony - Wielki słownik języka polskiego PAN

taki, który pod wpływem dłuższego kontaktu z nowymi sytuacjami, osobami, rzeczami zaczął je uważać za normalne

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

człowiek, czytelnik przyzwyczajony do czegoś; dziecko; społeczeństwo przyzwyczajone do czegoś; ludzie, widzowie przyzwyczajeni do czegoś
przyzwyczajony do ludzi, do towarzystwa; do luksusu, do wygód, do jakiegoś życia; do pracy; do bólu, do samotności; do krytyki; do alkoholu; do ciemności; przyzwyczajony od dzieciństwa, od dziecka; od lat

	Osiedla cygańskie na obrzeżach miast i wsi już wtedy zaczynały przypominać getta pełne ludzi przyzwyczajonych do życia z zasiłku. źródło: NKJP: Marcin Kołodziejczyk: Biedny jak słowacki Cygan, Polityka, 2004-03-13
	[...] Ja stałem z torbami, nie będąc przyzwyczajony do towarzystwa takich kobiet jak żona inżyniera ani w ogóle prawie do żadnych [...]. źródło: NKJP: Janusz Głowacki: Rose Café i inne opowieści, 1997
	Ptaki, przyzwyczajone, że nikt nie zakłóca ich spokoju, z wrzaskiem poderwały się z gniazd. źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
	Zderzenie się tych kultur powoduje określone reperkusje w społeczeństwie przyzwyczajonym do „socjalistycznych” sposobów działania. źródło: NKJP: Rzecz o kulturze firmy, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2001-04-11
	- Jestem już przyzwyczajony do takich scen, bez przerwy na polskich stadionach dochodzi do burd. źródło: NKJP: Co było grane..., Dziennik Polski, 2001-05-10

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. zwyczaj