światowy - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.b

książk. właściwy dla kogoś, kto odwiedził wiele miejsc na świecie i przebywał w nich w dobrym towarzystwie, dzięki czemu umie się zachować w każdej sytuacji

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

Połączenia

światowe życie; światowe maniery

Cytaty

Marzenie Emmy, która chciałaby zamieszkać w Paryżu i poznać wszystkie rozkosze światowego życia, nigdy się nie spełni.

źródło: NKJP: Jan Tomkowski: Ciemne skrzydła Ikara. Eseje o rozpaczy, 2009

Uchylił kapelusza. Był człowiekiem wielkiej delikatności, dbał o światowe maniery.

źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1986

Mimo że prowadzi życie światowe, nie jest pozerem (potrafi przyznać, że w ogóle nie zna się na winie, za to przepada za zupą ogórkową).

źródło: NKJP: Sławomir Mizerski: Zibi zwycięzca, Polityka, 2001-03-10

Odmiana

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	światowy	światowy	światowy	światowe	światowa
D.	światowego	światowego	światowego	światowego	światowej
C.	światowemu	światowemu	światowemu	światowemu	światowej
B.	światowego	światowego	światowy	światowe	światową
N.	światowym	światowym	światowym	światowym	światową
Ms.	światowym	światowym	światowym	światowym	światowej
W.	światowy	światowy	światowy	światowe	światowa

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	światowi	światowi	światowe	światowe
D.	światowych	światowych	światowych	światowych
C.	światowym	światowym	światowym	światowym
B.	światowych	światowych	światowych	światowe
N.	światowymi	światowymi	światowymi	światowymi
Ms.	światowych	światowych	światowych	światowych
W.	światowi	światowi	światowe	światowe

Składnia

Rz	+	światowy	+
szyk: neutralny

Pochodzenie

Zob. świat