starczyć

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. stać się przyczyną

  • Definicja

    2.

    stać się dostateczną przyczyną
  • Kwalifikacja tematyczna

    KATEGORIE FIZYCZNE

    Cechy i właściwości materii

    jakość i intensywność

  • Relacje znaczeniowe
    synonimy:  wystarczyć
  • Cytaty

    Duże stężenie siarki grozi samozapłonem, a przy dwusiarczku węgla starczy iskra, żeby wywołać eksplozję.

    źródło: NKJP: Z piekłem przez miedzę, Dziennik Polski, 1999-06-18

    Złe języki plotły później, że zadała mu w piwie lubczyku, ja jednak sądzę, iż starczyło jedno jej spojrzenie, aby wybranego człeka zauroczyć na długo.

    źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003

    Przez lata miałem wrażenie, że idziemy w dobrą stronę, ale po bardzo wąskiej grani i starczy parę fałszywych kroków, żeby się z niej zwalić.

    źródło: NKJP: Jacek Żakowski: Uwierzcie własnym oczom, Polityka, 2008-12-20

    Następna godzina jest gorsza: zaczynają boleć plecy; z początku starczy wyprostować się lekko, żeby ból znikł, potem staje się silny i ciągły.

    źródło: NKJP: Irena Jurgielewiczowa: Ten obcy, 1961
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. starczę
    		 starczymy
    2 os. starczysz
    		 starczycie
    3 os. starczy
    		 starczą

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. starczyłem
    +(e)m starczył
    		 starczyłam
    +(e)m starczyła
    		 starczyłom
    +(e)m starczyło
    		 starczyliśmy
    +(e)śmy starczyli
    		 starczyłyśmy
    +(e)śmy starczyły
    2 os. starczyłeś
    +(e)ś starczył
    		 starczyłaś
    +(e)ś starczyła
    		 starczyłoś
    +(e)ś starczyło
    		 starczyliście
    +(e)ście starczyli
    		 starczyłyście
    +(e)ście starczyły
    3 os. starczył
    		 starczyła
    		 starczyło
    		 starczyli
    		 starczyły

    bezosobnik: starczono

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. starczmy
    2 os. starcz
    		 starczcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. starczyłbym
    bym starczył
    		 starczyłabym
    bym starczyła
    		 starczyłobym
    bym starczyło
    		 starczylibyśmy
    byśmy starczyli
    		 starczyłybyśmy
    byśmy starczyły
    2 os. starczyłbyś
    byś starczył
    		 starczyłabyś
    byś starczyła
    		 starczyłobyś
    byś starczyło
    		 starczylibyście
    byście starczyli
    		 starczyłybyście
    byście starczyły
    3 os. starczyłby
    by starczył
    		 starczyłaby
    by starczyła
    		 starczyłoby
    by starczyło
    		 starczyliby
    by starczyli
    		 starczyłyby
    by starczyły

    bezosobnik: starczono by

    bezokolicznik: starczyć

    imiesłów przysłówkowy uprzedni: starczywszy

    gerundium: starczenie

    odpowiednik aspektowy: starczać

  • Składnia
    Rznieżywotny + starczyć +
    żeby ZDANIE
    bez ograniczeń + starczyć +
    BEZOKOLICZNIK + (żeby ZDANIE)
  • Pochodzenie

    zach. psł. *statъčiti

    Od: psł. *statъkъ ‘majątek, mienie, dobytek’ (por. statek). Bezpośredni kontynuant formy prasłowiańskiej statczyć (także staczczyć / staczyć) 'nadążać, podołać, dać radę' poświadczony od XIV w. We współczesnej formie widoczna jest zmiana grupy spółgłoskowej -tcz- > -rcz- (Bor).