starczać - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

występować w dostatecznej ilości lub stopniu

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

jakość i intensywność

	synonimy:	wystarczać
	sprzeczne:	brakować

starczać miejsca; pieniędzy, środków; czasu; energii, sił; cierpliwości, odwagi, wiedzy, wyobraźni
starczać na chleb, na jedzenie; na utrzymanie, na życie; na pokrycie czegoś, na zakup; na czynsz, na płace; na miesiąc, na rok

	Inni wynajmowali mieszkania, ale on za mało zarabiał, ledwo starczało mu pieniędzy na kort, na buty, jakie sobie wymarzył, na płyty. źródło: NKJP: Hanna Samson: Pułapka na motyla, 2000
	[...] przedsiębiorcy z tej części kontynentu i tak mają pewną przewagę. Znają rynek, całe lata na nim działali, znają odbiorców, język. Są i minusy: nie starcza im kapitału, dysponują nie całkiem nowoczesną techniką. źródło: NKJP: Andrzej Łomanowski: Powroty postkomunistów w Europie Środkowej zainspirowały projekt RWPG-bis, Gazeta Wyborcza, 1995-09-25
	Rumunia jest jednak ciągle biednym krajem [...], 25 proc. jej obywateli żyje poniżej oficjalnej granicy ubóstwa, a 41 proc. twierdzi, że nie starcza im pieniędzy, żeby związać koniec z końcem. źródło: NKJP: Edwin Bendyk: Witaj Rumunio!, Polityka, 2006-10-14
	Mój słaby charakter znów dał o sobie znać, ujawniał się zawsze, kiedy do odnoszenia sukcesów nie starczało tylko mieć talent i trzeba było po prostu wziąć się do pracy. źródło: NKJP: Małgorzata Syrda-Śliwa: Wczoraj i dziś, Dziennik Polski, 1998-07-13
	Szybkość przesyłania danych nie jest duża, można ją porównać do wolnego modemu, nie może więc służyć do przesyłania obrazu, ale starcza do wymieniania podstawowych wiadomości. źródło: NKJP: Leszek K. Talko: XXI wiek, Gazeta Wyborcza, 1998-05-15

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	starczałem +(e)m starczał	starczałam +(e)m starczała	starczałom +(e)m starczało	starczaliśmy +(e)śmy starczali	starczałyśmy +(e)śmy starczały
2 os.	starczałeś +(e)ś starczał	starczałaś +(e)ś starczała	starczałoś +(e)ś starczało	starczaliście +(e)ście starczali	starczałyście +(e)ście starczały
3 os.	starczał	starczała	starczało	starczali	starczały

bezosobnik: starczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę starczał będę starczać	będę starczała będę starczać	będę starczało będę starczać	będziemy starczali będziemy starczać	będziemy starczały będziemy starczać
2 os.	będziesz starczał będziesz starczać	będziesz starczała będziesz starczać	będziesz starczało będziesz starczać	będziecie starczali będziecie starczać	będziecie starczały będziecie starczać
3 os.	będzie starczał będzie starczać	będzie starczała będzie starczać	będzie starczało będzie starczać	będą starczali będą starczać	będą starczały będą starczać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		starczajmy
2 os.	starczaj	starczajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	starczałbym bym starczał	starczałabym bym starczała	starczałobym bym starczało	starczalibyśmy byśmy starczali	starczałybyśmy byśmy starczały
2 os.	starczałbyś byś starczał	starczałabyś byś starczała	starczałobyś byś starczało	starczalibyście byście starczali	starczałybyście byście starczały
3 os.	starczałby by starczał	starczałaby by starczała	starczałoby by starczało	starczaliby by starczali	starczałyby by starczały

bezosobnik: starczano by

bezokolicznik: starczać

imiesłów przysłówkowy współczesny: starczając

gerundium: starczanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: starczający

odpowiednik aspektowy: starczyć

Zob. starczyć