starczać - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	starczałem +(e)m starczał	starczałam +(e)m starczała	starczałom +(e)m starczało	starczaliśmy +(e)śmy starczali	starczałyśmy +(e)śmy starczały
2 os.	starczałeś +(e)ś starczał	starczałaś +(e)ś starczała	starczałoś +(e)ś starczało	starczaliście +(e)ście starczali	starczałyście +(e)ście starczały
3 os.	starczał	starczała	starczało	starczali	starczały

bezosobnik: starczano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę starczał będę starczać	będę starczała będę starczać	będę starczało będę starczać	będziemy starczali będziemy starczać	będziemy starczały będziemy starczać
2 os.	będziesz starczał będziesz starczać	będziesz starczała będziesz starczać	będziesz starczało będziesz starczać	będziecie starczali będziecie starczać	będziecie starczały będziecie starczać
3 os.	będzie starczał będzie starczać	będzie starczała będzie starczać	będzie starczało będzie starczać	będą starczali będą starczać	będą starczały będą starczać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		starczajmy
2 os.	starczaj	starczajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	starczałbym bym starczał	starczałabym bym starczała	starczałobym bym starczało	starczalibyśmy byśmy starczali	starczałybyśmy byśmy starczały
2 os.	starczałbyś byś starczał	starczałabyś byś starczała	starczałobyś byś starczało	starczalibyście byście starczali	starczałybyście byście starczały
3 os.	starczałby by starczał	starczałaby by starczała	starczałoby by starczało	starczaliby by starczali	starczałyby by starczały

bezosobnik: starczano by

bezokolicznik: starczać

imiesłów przysłówkowy współczesny: starczając

gerundium: starczanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: starczający

odpowiednik aspektowy: starczyć

Rz_nieżywotny

+

starczać

+

żeby ZDANIE

Zob. starczyć