krew odpłynęła z twarzy komuś

Wyższy Ortalion rozejrzał się po sali i naraz krew odpłynęła mu z twarzy. Na ziemi oparty o ścianę siedział Niższy i skulony trzymał się za brzuch. Wyższy krzyknął przeraźliwie i rzucił się w stronę kumpla, płosząc pozostałych sanitariuszy. - Chryste, co ci, co ci? - bezskutecznie starał się wyprostować skulone ciało.

źródło: NKJP: Grzegorz Mathea: IV Rzeczpospolita, 2005

Popatrzył na matkę, a potem znowu na Zuzannę, tym razem był blady, jakby cała krew odpłynęła mu z twarzy. - Precz z mojego domu! - powiedział wolno.

źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: zdrada, 1991

Koledze krew odpłynęła z twarzy, słuchaliśmy dalej z niedowierzaniem. Gdy do nas dotarło, że to nie pomyłka, pobiegliśmy jak szaleni przez ogród do kościoła i szepczę proboszczowi do ucha, że Karol Wojtyła został papieżem.

źródło: NKJP: Wspominając Tamten Dzień - 16 października 1978 roku, Dziennik Polski, 2003-10-16

Wyglądał jakby za chwilę miał zemdleć: nogi ugięły się pod nim, czoło miał pokryte perlistym potem, krew uciekła mu z twarzy, oczy zaszły bielmem jak u konającego.

źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949