zawierzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

książk. powierzyć - oddać pod opiekę lub do dyspozycji

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

własność

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Religia – kościół

sakramenty i obrzędy religijne

	synonimy:	powierzyć
	hiperonimy:	oddać

Ojciec Święty zawierzył kogoś czemuś
zawierzyć kogoś Bogu, Chrystusowi, Maryi, Matce Boskiej, Matce Bożej, Matce Najświętszej
zawierzyć komuś (swój) los, miasto, przyszłość, świat, wszystko, życie; Polskę
pragnąć zawierzyć kogoś komuś; dokonać zawierzenia kogoś komuś
akt, modlitwa zawierzenia

	Uderzając się pięściami po czole, powtarzał głośno: Jak mogłem! Jak mogłem ja, wiekowy dureń, zawierzyć temu lekkomyślnemu chłopakowi moje dziecko! źródło: NKJP: Leon Gomolicki: Odwiedziny Galileusza, 1986
	Na warszawskich Polach Wilanowskich, gdzie wznoszona jest świątynia Opatrzności Bożej, kardynał Józef Glemp zawierzył Bożej Opatrzności naszą obecność wśród państw rozszerzonej Unii [...]. źródło: NKJP: Polska w Unii, Polityka, 2004-05-08
	W 2002 r. właśnie w Łagiewnikach papież Polak zawierzył świat Bożemu Miłosierdziu. źródło: NKJP: PJ: To święto dał nam nasz Ojciec, Super Express, 2006
	[...] po nagłej śmierci Kuicka przez następne dwa czy trzy lata procesowali się z nią kupcy krakowscy o sumy, jakie zawierzyli jej mężowi. źródło: NKJP: Kuick i inni, Dziennik Polski, 2000-11-25

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zawierzyłem +(e)m zawierzył	zawierzyłam +(e)m zawierzyła	zawierzyłom +(e)m zawierzyło	zawierzyliśmy +(e)śmy zawierzyli	zawierzyłyśmy +(e)śmy zawierzyły
2 os.	zawierzyłeś +(e)ś zawierzył	zawierzyłaś +(e)ś zawierzyła	zawierzyłoś +(e)ś zawierzyło	zawierzyliście +(e)ście zawierzyli	zawierzyłyście +(e)ście zawierzyły
3 os.	zawierzył	zawierzyła	zawierzyło	zawierzyli	zawierzyły

bezosobnik: zawierzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zawierzmy
2 os.	zawierz	zawierzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zawierzyłbym bym zawierzył	zawierzyłabym bym zawierzyła	zawierzyłobym bym zawierzyło	zawierzylibyśmy byśmy zawierzyli	zawierzyłybyśmy byśmy zawierzyły
2 os.	zawierzyłbyś byś zawierzył	zawierzyłabyś byś zawierzyła	zawierzyłobyś byś zawierzyło	zawierzylibyście byście zawierzyli	zawierzyłybyście byście zawierzyły
3 os.	zawierzyłby by zawierzył	zawierzyłaby by zawierzyła	zawierzyłoby by zawierzyło	zawierzyliby by zawierzyli	zawierzyłyby by zawierzyły

bezosobnik: zawierzono by

bezokolicznik: zawierzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

zawierzywszy

gerundium: zawierzenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: zawierzony

odpowiednik aspektowy: zawierzać

+

zawierzyć

+

KOMU/CZEMU + KOGO/CO