zawierzyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

6.

książk. powierzyć - wyznać w zaufaniu

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

	synonimy:	powierzyć zwierzyć
	hiperonimy:	wyznać

	Jesteśmy po to, aby pomagać, wiele jest zagubionych osób. U nas zawsze mają gwarancję, że zawierzone nam sekrety zostają u nas. źródło: NKJP: Anna Rak: Strach, ból, przemoc, Gazeta Krakowska, 2004-06-23
	Reakcja rodziców dziewczyny zaskoczyła [...] wszystkich. Żadnych wymówek, przeciwnie: radość, zwłaszcza dziadka, że jest wnuczek. I jedynie żal, że córka nie miała do nich tyle zaufania, żeby im zawierzyć swoją tajemnicę. źródło: NKJP: Wanda Półtawska: Z prądem i pod prąd, 2008
	Dbaj o przyjaźnie i o bliskie, ciepłe kontakty z rodziną – rozmowa z najbliższymi, zawierzenie im swoich lęków, otrzymanie wsparcia, to najlepsze sposoby na zachowanie równowagi psychicznej i lepsze samopoczucie. źródło: NKJP: (xx): Stres przedegzaminacyjny, Dziennik Bałtycki, 2006-06-19
	To była „babka Wolfganga”, kochała go najbardziej ze wszystkich wnuków. I on ją kochał, jej jednej zawierzył tajemnicę [...] uczucia, a ona mu powiedziała: „Serce nigdy nie grzeszy”. źródło: NKJP: Maria Nurowska: Niemiecki taniec, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zawierzyłem +(e)m zawierzył	zawierzyłam +(e)m zawierzyła	zawierzyłom +(e)m zawierzyło	zawierzyliśmy +(e)śmy zawierzyli	zawierzyłyśmy +(e)śmy zawierzyły
2 os.	zawierzyłeś +(e)ś zawierzył	zawierzyłaś +(e)ś zawierzyła	zawierzyłoś +(e)ś zawierzyło	zawierzyliście +(e)ście zawierzyli	zawierzyłyście +(e)ście zawierzyły
3 os.	zawierzył	zawierzyła	zawierzyło	zawierzyli	zawierzyły

bezosobnik: zawierzono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zawierzmy
2 os.	zawierz	zawierzcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zawierzyłbym bym zawierzył	zawierzyłabym bym zawierzyła	zawierzyłobym bym zawierzyło	zawierzylibyśmy byśmy zawierzyli	zawierzyłybyśmy byśmy zawierzyły
2 os.	zawierzyłbyś byś zawierzył	zawierzyłabyś byś zawierzyła	zawierzyłobyś byś zawierzyło	zawierzylibyście byście zawierzyli	zawierzyłybyście byście zawierzyły
3 os.	zawierzyłby by zawierzył	zawierzyłaby by zawierzyła	zawierzyłoby by zawierzyło	zawierzyliby by zawierzyli	zawierzyłyby by zawierzyły

bezosobnik: zawierzono by

bezokolicznik: zawierzyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni:

zawierzywszy

gerundium: zawierzenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zawierzony

odpowiednik aspektowy: zawierzać

+

zawierzyć

+

KOMU + CO