stoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

przeprowadzić jakieś rozmowy lub działania

ATEMATYCZNY

stoczyć batalię, bitwę, bój, pojedynek, potyczkę, walkę, wojnę; debatę, dyskusję, potyczkę słowną, spór
stoczyć (walkę, spór) z doświadczonym (bezwzględnym, dobrze uzbrojonym...) przeciwnikiem, z konkurencją, z lokalną władzą, z najeźdźcami, z opozycją, z samym sobą, z szatanem

	[...] ścieżka w rejonie Harbutowic ma charakter typowo historyczny. Prowadzi obok mogiły Konfederatów Barskich, którzy w tym rejonie stoczyli w 1771 r. najpoważniejszą bitwę. źródło: NKJP: (ANKA): Jesień jest fantastyczna, pojedźmy za miasto, Gazeta Krakowska, 2004-11-05
	Walki wznowiono jeszcze za życia króla Władysława, ale kolejną wielką batalię z Zakonem stoczył dopiero jego syn – Kazimierz Jagiellończyk. źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: Miejsca, które warto odwiedzić: Zamek krzyżacki w Radzyniu Chełmińskim, Esensja, 2008, nr 7
	[...] stoczył czterdzieści dwie walki, przegrał jedynie dwie, był także niepokonanym bokserem i karateką, mistrzem świata kilku federacji. źródło: NKJP: Michał Walkiewicz: Prawda czasu, prawda ekranu, Esensja, 2008, nr 3
	Najcięższą walkę musi jednak stoczyć z demonami drzemiącymi w jego własnej duszy… źródło: NKJP: Książki nadesłane, Esensja, 2007, nr 5
	Przy okazji pożegnania [...] warto przypomnieć historię pisma. O to, co dzisiaj wygląda tylko na jedną z tysięcy gazet, duchowni stoczyli niejeden spór. źródło: NKJP: Krzysztof Katka: Gwiazda na zakręcie, Dziennik Bałtycki, 2004-04-10

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stoczyłem +(e)m stoczył	stoczyłam +(e)m stoczyła	stoczyłom +(e)m stoczyło	stoczyliśmy +(e)śmy stoczyli	stoczyłyśmy +(e)śmy stoczyły
2 os.	stoczyłeś +(e)ś stoczył	stoczyłaś +(e)ś stoczyła	stoczyłoś +(e)ś stoczyło	stoczyliście +(e)ście stoczyli	stoczyłyście +(e)ście stoczyły
3 os.	stoczył	stoczyła	stoczyło	stoczyli	stoczyły

bezosobnik: stoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		stoczmy
2 os.	stocz	stoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	stoczyłbym bym stoczył	stoczyłabym bym stoczyła	stoczyłobym bym stoczyło	stoczylibyśmy byśmy stoczyli	stoczyłybyśmy byśmy stoczyły
2 os.	stoczyłbyś byś stoczył	stoczyłabyś byś stoczyła	stoczyłobyś byś stoczyło	stoczylibyście byście stoczyli	stoczyłybyście byście stoczyły
3 os.	stoczyłby by stoczył	stoczyłaby by stoczyła	stoczyłoby by stoczyło	stoczyliby by stoczyli	stoczyłyby by stoczyły

bezosobnik: stoczono by

bezokolicznik: stoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: stoczywszy

gerundium: stoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: stoczony

odpowiedniki aspektowe: staczać , toczyć

+

stoczyć

+

CO + (z KIM/CZYM)

Zob. toczyć.
Por. ciec